بسم رب المنتظر المهدی

گفتم بعضی روزها فرق میکنه.... گفت همه‌ی روزهای خدا مثل هم هستند!
گفتم بعضی روزها قدمها رو بیشتر حساب میکنند.... گفت ما که هر قدمی برداشتیم حساب نکردند!
گفتم حساب و کتاب رو ما نمیفهمیم، ما باید به وظیفه عمل کنیم، تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن --  که خواجه خود روش بنده پروری داند.... گفت باید آدم ببینه تا یقین پیدا کنه!
گفتم هنرش ندیدنه، الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْب، چشمت یه چیزی بگه اما دلت یقین داشته باشه که خوب خدایی بالاسرمون هست.... گفت این حالت مدتهاست با منه، تغییرش سخته!
گفتم سخت محال نیست! این روزها یه یاعلی بگو و شروع کن.... گفت همه‌ی روزهای خدا مثل هم هستند! 

سلام. به نظر شما روزهای خدا همه مثل هم هستند؟ شده تا حالا بعضی روزها احساس بهتری نسبت به روزهای دیگه داشته باشید؟ منظورم احساس نزدیکی بیشتر به خداست... احساسی که فکر کنید این روزها بهتر میشه با خدا بود؟!؟ در قرآن بعضی روزها رو بصورت جداگانه ازشون نامبرده : وَ اذْکُرُوا اللَّهَ فی‏ أَیَّامٍ مَعْدُودات (سوره بقره آیه203) "خداوند را در ایام خاصی یاد کنید." یا در آیه 28 سوره حج میفرماید: یَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ فی‏ أَیَّامٍ مَعْلُومات. شبهایی هم مثل شبهای قدر هستند که جزء زمانهای خاص خدا هستند. این زمانها حتما یک برتری خاصی دارند که درقرآن به اونها اشاره‌ی خاص شده. اینکه این ایام معلوم چه روزهایی هستند انشاءالله در پستهای بعد بیشتر توضیح میدم اما الآن در آستانه‌ی یکی از این ایام خاص خداوند هستیم. وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَة (سوره اعراف 142) "ما با موسی 30 شب را وعده کردیم که 10 روز به آن افزودیم تا زمان وعده‌ی با پروردگارش به 40 شب تکمیل شد" روایات میگه این 30 شب ، 30 شب ماه ذیقعده هستند و اون 10 روز اضافه شده، 10 روز اول ماه ذی‌الحجه که به روز عرفه و عید قربان ختم میشند. در اصطلاح به این 40 روز چله‌ی کلیمیه میگند و از مجربترین اوقات برای عبادت به حساب میاد.

خود ماه ذیقعده هم که ماه توبه و استغفار هست. نماز یکشنبه‌ی این ماه از مهمترین اعمال برای توبه‌ هست که اگه خاطرتون باشه پارسال اینجا شرحش رو نوشتم.

در روایات داریم گناهها و حسنات در ماههای حرام(مثل ذیقعده) مضاعف حساب میشند. اعراب جاهلی هم در این ماهها جنگ رو حرام میدونستند... راستی ما از اونها هم بدتر هستیم که بخواهیم با گناه به جنگ خدا بریم؟

این ماه، ماه امام رضا علیه السلام هم هست... اول ماه ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها خواهر این بزرگوار، 11 ماه میلاد خود حضرت ، 23 ماه روز زیارتی مخصوصه‌ی امام رضا و به روایتی روز شهادت ایشون.

ماه امام رئوف و دعوت خدای مهربون برای توبه و چهل روزی که به دهه‌ی اول ذیحجه که بهترین روزهای خدا هستند ختم میشه ، میتونه بهترین بهانه باشه برای یک شروع دوباره... در این ایامی که با بقیه‌ی روزها فرق میکنند یه یاعلی بگیم و دوباره از اول شروع کنیم... مطمئن هستم نه نمیگه که خودش به پیامبرش فرموده که: قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ(سوره زمر آیه53) "به آنان که (گناه) اسراف بر نفس خویش کردند بگو که هرگز از رحمت خدا ناامید نباشند که همانا به درستی خداوند همه‌ی گناهان را خواهد بخشید و به درستی که او بسیار آمرزنده و مهربان است" پس یه یا علی! یا علی! اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

پ.ن.1: میلاد کریمه‌ی اهل بیت(سلام الله علیها) رو خدمت برادر بزرگوارش و شما دوستان عزیز تبریک میگم. نوای وبلاگ رو به این مناسبت عوض کردم: ای امامِ عشق من، امام رضا چشم تو روشن!

پ.ن.2: دعا کنید همه توفیق داشته باشیم در یکشنبه‌های این ماه اون نماز یکشنبه رو بخونیم.

بسم رب المنتظر المهدی
عـمری بـود که با غــم هجر تو زیستم                  شب تا سحر به شوق وصالت گریستم
در پیشگاه قدس تو ای پادشاه حسن                  جز یک گدای عـاصی شرمنده چیستم؟
بی امـتحـان مــرا به گدایـی قبول کن                   چـون مـن گـدای خانه‌ی غیر تو نیستم

تولدم مبارک!! عجب کلام عجیبی!! مبارک... مبارک... مبارک...!! چرا وقتی کسی به دنیا میاد باید تبریک بگیم؟ چرا وقتی سالگرد تولد یک نفر میشه تبریک میگیم؟!؟ تا حالا به این موضوع فکر کردید؟ وقتی کسی پا به این دنیا میذاره باید بهش تبریک گفت چرا که این لیاقت رو پیدا کرده که توسط خدا خلق بشه و به کمال برسه اما سالهای بعد چی؟؟

امروز که این جمله رو شنیدم نه تنها شاد نشدم بلکه تا چند دقیقه مات و مبهوت داشتم به خودم فکر میکردم... چند سال از عمرم گذشت و چقدر فرصت دارم؟ اونجایی که امیرالمؤمنین علیه السلام میفرمایند: الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَاب همانا فرصتها مانند ابرها در حال گذر هستند!(بحارالانوار جلد68 صفحه337) تا جوون هستم میتونم صفات بد اخلاقی رو ترک کنم و صفات محسنه رو جایگزینش کنم اما سن که از یک حدی گذشت دیگه نمیشه کاری کرد.

میدونید منظور از نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیا در آیه‌ی 77 سوره‌ی قصص چیه؟ امام صادق علیه السلام میفرمایند: صِحَّتَکَ وَ قُوَّتَکَ وَ فَرَاغَکَ وَ شَبَابَکَ وَ نَشَاطَکَ أَنْ تَطْلُبَ بِهَا الْآخِرَة. سلامتی و قدرت و فراغت و جوانی و نشاط نصیب شما از دنیا هستند که به وسیله‌ی آنها آخرت را بدست آورید(وسائل الشیعه جلد1 صفحه89) حالا به خودم دقیق میشم و کمی یکسال گذشته از عمر رو مرور میکنم... شاید زمان محاسبه‌ی خوبی باشه!چطور استفاده کردم از این امکانات؟ چطور گذروندم این عمر و جوونیم رو؟؟ إِلَهِی وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّةِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَةِ التَّبَاعُدِ مِنْک خدایا عمرم را در بی توجهی به تو فنا ساختم و جوانیم را در مستی دوری از تو گذراندم (مناجات شعبانیه امیرالمؤمنین) توی یک سال گذشته چقدر به یاد خدا بودم تا حسرت نخورم اونجایی که میفرمایند: إِنَّ أَهْلَ الْجَنَّةِ لَا یَتَحَسَّرُونَ عَلَى شَیْ‏ءٍ فَاتَهُمْ مِنَ الدُّنْیَا کَتَحَسُّرِهِمْ عَلَى سَاعَةٍ مَرَّتْ مِنْ غَیْرِ ذِکْرِ اللَّه. بدرستیکه اهل بهشت به خاطر هیچ چیزی مانند ساعتی که بر آنها گذشت و در آن ذکر و یاد خدا نداشتند ، حسرت نمیخورند(مستدرک الوسائل جلد5 صفحه288) چقدر غافل بودم؟؟ چقدر دل صاحبم(روحی فداه) رو شکستم؟ آره رفیق! سال 52 تا هفته داره و توی هر هفته دوبار نامه‌ی عملم رو دادند دست مولای مظلوممان (عج). باید بشینم و با خودم حساب کنم چند بار توی یک سال گذشته‌ی عمرم وقتی چشم آقامون به این نامه افتاد اشک ریختتند؟!؟ چند بار سرشون رو پایین انداختند و گفتند: "ما زیاران چشم یاری داشتیم" آخه اگه یار هم نیستم لااقل ادعای خواستن رو که دارم! امان از غفلت در اون ساعتی که گناه میکنیم. اونجایی که اگر خواهر و برادر کوچیکمون وارد بشند خجالت میکشیم و گناه رو انجام نمیدیم غافل از اینکه در همون لحظه امام زمانمون دارند ما رو نگاه میکنند. شیخ مفید حدیثی نقل میکنند که میفرماید: أَنَّ الدُّنْیَا مُمَثَّلَةٌ لِلْإِمَامِ کَفِلْقَةِ الْجَوْزَة همانا دنیا مانند نصف گردو در کف دست امام برایش نمایان است!(اختصاص صفحه217) اگه امسال نسبت به سال قبل کمتر خون به دل حضرت کرده باشم، جای تبریک داره و گرنه... چه بد میشه سر بچرخونی و ببینی بانگ الرحیل برخاسته و تو هنوز راهت رو نتونستی پیدا کنی!! دست به دعا برداریم و خواهش کنیم که: ای ماه بیا که راه را گم کردیم....

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

پ.ن.: دلم نیومد این روایت رو براتون ننویسم: قَالَ جَبْرَئِیلُ لِلنَّبِیِّ ص إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یَقُولُ أَعْطَیْتُ أُمَّتَکَ مَا لَمْ أُعْطِهِ أُمَّةً مِنَ الْأُمَمِ فَقَالَ وَ مَا ذَاکَ یَا جَبْرَئِیلُ قَالَ قَوْلُهُ تَعَالَى فَاذْکُرُونِی أَذْکُرْکُمْ وَ لَمْ یَقُلْ هَذِهِ لِأَحَدٍ مِنَ الْأُمَم جبرئیل به پیامبر عرض نمود خداوند میفرماید به امت تو چیزی عطا کردم که به هیچ امتی آنرا نداده بودم. پیامبر میفرمایند آن چیست ای جبرئیل؟ عرض میکند کلام خداوند که میفرماید: مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم! این را به هیچ امتی نفرموده است. (مستدرک الوسائل جلد5 صفحه286)