بسم رب المنتظر المهدی
حال که دریافتیم محبت اهل بیت علیهم السلام بر همه ما واجب است ، چگونه باید این محبت را در خود و خانواده خود ایجاد نماییم؟
در کتاب عشق برتر در چندین مرحله از آنها صحبت به میان آمده است که با هم آنها را مرور میکنیم:
راههای ایجاد محبت
1 - دوران پیش از کودکى
آنچه در ساختن شخصیتیک انسان مؤثر است، خیلى پیشتر ازمدرسه و جامعه آغاز مىشود و به مساله تغذیه، شیر مادر، روحیات والدین،شرایط ایام باردارى، انعقاد نطفه و... هم مربوط مىشود و موضوع وراثتنیز، در جاى خود مهم است.
اهل معرفت و انسانهاى دقیق و ارزشى، در به وجود آوردن نسلى پاک،نجیب، باایمان و اهل صلاح و فلاح، به این نکات و ریزهکاریها هم توجهمىکنند.
آنچه در آداب و سنن اسلامى در مورد کودکان و نوزادان است (از قبیل:از خداوند فرزند صالح خواستن، دایه صالح گرفتن براى شیر دادن، توجه بهانتقال اخلاق دایه به فرزند، کام نوزاد را با آب فرات و تربت کربلا برداشتن، هنگام تولد و نامگذارى در گوش او اذان و اقامه گفتن، نام نیک بر او نهادن،از نام ائمه بر فرزندان گذاشتن، یاد دادن قرآن و حدیث اهل بیتبهفرزندان و آموختن نماز و واداشتن به روزه و... ) همه نشان دهنده تاثیراینگونه امور در خلق و خوى کودکان است.
از علىعلیه السلام روایت است که فرمود: من از خداى خود فرزندانى زیباروى وخوش قامت نطلبیدم، بلکه از پروردگارم خواستم فرزندانى به من عطا کندکه مطیع خدا و خائف از او باشند، تا هر گاه به آنان مىنگرم که مطیعخدایند، چشمانم روشن گردد. (بحارالانوار، ج101، ص98) .
امام سجادعلیه السلام نیز در دعاى مخصوص فرزندان، بیشتر نکتههاىمعنوى و دینى و اخلاقى و صلاح و فلاح و تقوا و بصیرت و اطاعتخدا ومحبت اولیاى الهى و دشمنى با دشمنان خدا مىطلبد:
«و اجعلهم ابرارا اتقیاء بصراء سامعین مطیعین لک ولاولیائکمحبین مناصحین و لجمیع اعداءک معاندین و مبغضین». (صحیفه سجادیه، دعاى 25).
پس دوران کودکى، فصل تربیت دینى و تربیت ولایى کودکان است ومحبت اهل بیت هم یکى از شاخههاى همین «تربیت دینى» است.
من غم و مهر حسین، با شیر از مادر گرفتم روز اول کامدم، دستور تا آخر گرفتم
بر مشام جان زدم یک قطره از بوى حسینى سبقت از مشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم
حضور ما در جلسات حسینى و اشک ریختن در سوگ اباعبداللهعلیه السلام وشنیدن حرف و حدیث امامان و اهل بیت، در روح کودکى که در رحم یا درآغوش دارد، تاثیرگذار است.
«... در حسینیه دلمان، مرغهاى محبتسینه مىزنند و اشکهاى یتیمدر خرابه چشم، بیقرارى مىکنند. سینه ما تکیهاى قدیمى است،سیاهپوش با کتیبه درد و داغ. درب آن با کلید «یا حسین» باز مىشود وزمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو مىشود.
ما دلهاى شکسته خود را وقف اباعبداللهعلیه السلام کردهایم و اشک خود را نذرکربلا، و این «وقفنامه» به امضاى حسینعلیه السلام رسیده است. این است کهزیارت، ترجیع بند ایام سال ماست.
صبحها وقتى سفره دعا و عزا گشوده مىشود، دل روحمان گرسنهعاطفه و تشنه عشق مىشود. ابتدا چند مشت «آب بیدارى» به صورتجان مىزنیم، تا «خواب غفلت» را بشکنیم. زیارتنامه را که مىبینیم،چشممان آب مىافتد. «السلام علیک» را که مىشنویم، بوى خوش کربلابه مشاممان مىرسد. تودههاى بغض در گلویمان متراکم مىگردد و هواىدلماى ابرى مىشود و آسمان دیدگانمان بارانى.
سر سفره ذکر مصیبت، قندان دهانمان را پر از حبه قندهاى «یاحسین» مىکنیم و نمکدان چشممان دانه دانه اشک بر صورتمانمىپاشد. به دهان که مىرسد، قند و نمک در کاممان مىآمیزد و اینمحلول شور و شیرین، درمان عشق ماست و نمکگیر سفره حسینعلیه السلاممىشویم. این است که تا آخر عمر، دست و دل از حسینعلیه السلام بر نمىداریم.آنگاه جرعه جرعه زیارت عاشورا مىنوشیم و سر سفره توسل، «ولایت» رالقمه لقمه در دهان کودکانمان مىگذاریم.
غذاى ما از عطاى حسینعلیه السلام است. الحمدلله... در این خشکسالى دلو قحطى عشق، نم نم باران اشک، غنیمتى است که رواق آینه کارى شدهچشمان ما را شستشو مىدهد. خدایا ما را به چشمه کربلا و نهر علقمهتشنهتر کن و معماراشک را براى آبادى دلهایمان بفرست.
امروز بر سردر دلهاى ما پرچمى نصب شده که بر آن نوشته است:«السلام علیک یا اباعبدالله».
ریشههاى حب اهل بیت، در دوران خردسالى و شیرخوارگى نیرومىگیرد و در جوانى و بزرگسالى میوه و برگ و بار مىدهد. آرى...
ادامه دارد...
بد ندیدم در این جا به این روایت زیبا نیز اشاره کنم: روزی شخصی خدمت رسول اکرم (ص) آمد و عرض کرد یا رسول الله من به همسر خود شک کرده ام و مطمئن نیستم که این فرزند از من است یا از دیگری ، شما برای من حلال زاده بودن یا نبودن وی را مشخص نمایید.
رسول الله مکثی نمودند و گفتند کودکت را در میان افراد حاضر در حلسه بگردان، کودک دست به دست میان اصحاب میگشت تا به دست مبارک امیرالمؤمنین (ع) رسید. کودک از شادی شروع به دست و پا زدن نمود.
رسول الله فرمودند : فرزندت حلال زاده است. یکی از نشانه های حلال زاده بودن محبت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. کسی که با علی دشمنی داشته باشد ، قطعا حلال زاده نخواهد بود.
التماس دعا
http://groups.yahoo.com/group/iranislam/
