مقام معظم رهبری (حفظه الله): عزیزان من! جوانان عزیز! تلاوت قرآن یک فضیلت بزرگی است، یک ثواب است، اما این تلاوت وسیله‌ای است برای معرفت. این قرآن یک اقیانوس عظیم است؛ هر چه بیش‌تر جلو بروید، تشنه‌تر می‌شوید؛ علاقمندتر می‌شوید؛ دل شما روشن‌تر میشود. در قرآن باید تدبر کرد. من باز هم از شما جوان‌ها خواهش می‌کنم که با معانی قرآن انس پیدا کنید؛ ترجمه قرآن را بفهمید...
امروز مکتب‌های فلسفی دنیا، مکتب‌های معرفتی دنیا، در کار بشریت درمانده‌اند. باور کنید، مکاتب اجتماعی دنیا در کار انسان درمانده‌اند، راه پیدا نمی‌کنند. آن مارکسیسم بود که آن جور شکست خورده و نابود شد؛مکاتب غربی هم همین‌جورند؛ درمانده‌اند. دلیل درماندگی‌شان این است که در غرب علم هست، پول هست، قدرت نظامی هست، ولی سعادت نیست؛ سکینه طمأنینه نیست، آرامش معنوی نیست. پس آن نسخه، نسخه ناکامی است؛ نسخه شکست خورده‌ای است. اما قرآن هم عزت می‌دهد، هم سکینه می‌دهد. هو الذی انزل سکینته فی قلوب المؤمنین لیزدادوا امانا مع ایمانهم (فتح/4)؛ فأنزل الله سکینته علی رسوله و علی المؤمنین و ألزمهم کلمة التّقوی (فتح/26). علاوه بر لذت دنیوی، رفاه مادی و قدرت علمی، سکینه و طمأنینه می دهد و آرامش می‌بخشد و این در تاریخ تجربه شده است. امروز هم قابل تجربه شدن است. در ایران اسلامی، ما یک قدم کوچکش را برداشته‌ایم؛ آثارش را هم مشاهده کردیم؛ برکاتش را هم دیدیم؛ و هر چه جلوتر برویم، بیش‌تر خواهد شد. امروز علاج امت اسلامی این است و مقدمه و صراط مستقیمش، همین قرآن کریم است...
پروردگارا! همه ما را، همه ملت ایران را، همه امت اسلامی را با قرآن مأنوس و از قرآن، قدردان بفرما!
تو ای روح آرام یافته به سوی پروردگارت بازگرد. در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است. الفجر: ۲۷ و ۲۸.
بدرستی که نیکوکاران در بهشت متنعّمند بر تخت‌های عزت تکیه زنند و نعمت‌های خدا را می‌نگرند. مطففین: ۲۲ و ۲۳.
قسم به ماه که پیرو آفتاب تابان است و قسم به روز، هنگامی که جهانی را روشن می‌کند. شمس: ۲ و ۳ .
امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: منظور از آیة شریفة فوق امام حسن و امام حسین ـ علیهما السّلام ـ است و منظور از: «وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها» قیام امام زمان ـ علیه السّلام ...
«آیا گمان کردی. اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟» الکهف: ۹
منهال می‌گوید: بخدا در دمشق بودم که دیدم، سر بریدة حسین بالای نیزه آیة فوق را تلاوت نمود و فرمود: شگفت تر از مثل اصحاب کهف، حکایتِ کشته شدن و حمل (و بر نیزه شدن) سر من است.
ما خطاب کردیم: ای آتش! برای ابراهیم سرد و سالم باش. انبیاء: ۶۹.
رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ گفت: پسرم! تو روزی به عراق می‌روی و به شهادت می‌رسی و جماعتی با تو به شهادت می‌رسند و سپس آن حضرت، آیة مبارکة فوق را تلاوت کرد، و فرمود: جنگ برای تو و اصحابت «سرد و سالم» میشود. پس بشارت داد بر آنان که: به خدا قسم! اگر ما را به قتل برسانند، ما وارد بر پیامبرمان می‌شویم...
