به نام خدا. سلام. لذت بردم.
يك بار در محضر حضرت پدرم، استاد اسدالله داستاني بنيسي _ قدس سره الشريف _ كه مرد معرفت و محبت بود و به همه عشق ياد ميداد، به امر خودشان سخنراني كردم. پس از صحبتهايم فرمود: «پسرم! الفقيه كل الفقيه من لميقنط الناس من رحمة الله.»؛ يعني: تا ميتواني، به شيعه اميد بده؛ اميد!
خداقوت! اميدبخش دلهاي خوانندههاي در مسير! خداقوت!
التماس دعا!
