سلام...

هرگز هيچ لحظه اي،عظيم تر از آن لحظه که مي آيد نيست.لحظه هاي بزرگ مي آيند اما به گذشته

نميروند.لحظه ها به ما ميرسند ، ما را در ميان مي گيرند،اندکي نزد ما درنگ مي کنند،اگر لياقت بهره گيري

شرافتمندانه از آنها را داشته باشيم به دادمان مي رسند، و اگر نداشته باشيم،طبق قانون طبيعيِ لحظه هاي

بزرگ ، واپس مي نشينند ـ براي مدتها.

لحظه هاي تنومندِ پربار و بر،نميگذرند تا نابود شوند .آنها در ظلمت تفاخر ما ـکه خود را مالک آن

لحظه ها مي دانيم ــ موميايي نمي شوند ،و همچون سکه يي عتيقه در صندوقي کهنه و بد

قفل نمي مانند.

آنها عقب گرد ميکنند ،شتابان،و در انتظار انسان لايق مي مانند...



نادر ابراهيمي(از کتاب ۷جلدي آتش بدون دود