واي بر تو اي عمر!اين چه جرات و جسارتيست که بر خدا و رسول خدا نشان دادي؟ايا ميخواهي نسل پيغمبر را نابود کني،ونور او را خاموش سازي؟و ايا نميداني که اين چراغ را خداوند متعال بر افروخته است،و کسي نميتوند انرا خاموش سازد؟

اي عمر!اين طغيان و سرکشي توست که اينچنين مرا به ميان کوچه کشانده ،و مجبور ميسازد که حجت را بر تو و بر ياران گمراه تو تمام کنم!

اي پسر خطّاب!

بدان که اگر اکره نداشتم که عده اي بيگناه به بلاي تو بسوزند،هر اينه خداوند را سوگندي ميدادم که بسرعت بلايي بر شما نازل ميکرد،و همه تان را هلاک ميساخت!>

در ادامه نامه، نحسش مينويسد:سپس دستان فاطمه را که دستگيره در را گرفته بود و مانع باز شدن ان ميشد با تازيانه به شدت کوبيدم)): و آنگاه صداي گريه و فرياد او آنچنان از پشت در بلند شد که دلم را اندکي نرم و منصرف کرد،ولي چون کينه علي و کيد محمد را دوباره به ياد انداختم چنان در را با لگد کوبيدم که پهلو و شکمش با در يکي شد)): و فرياد زد:

اللهم العن جبت و الطاغوت اجرک الله يا بقية الله