سلام .

چه خوب است كه به بديهيات پرداخته ايد...درست است كه زيارت با گوشت و پوست ما شيعيان عجين شده ، اما وقتي بدانيم داريم چه كار مي كنيم لذتبخشتر خواهد شد...

من هم در اين پستم سعي كرده ام به همين سوال پاسخ بگويم:

http://fitness2007.blogfa.com/post-7.aspx

...فکر مي‌کنم زيارت رفتن هم يک چيز نمادين است،مثل حج...فکر مي‌کنم عظيم داشتن صاحب يک مرقد شريف ،تعظيم روش و منش و تفکر اوست. اگر چه در خانه هم ميتوان توسل کرد و ارادت داشت ،اما در خانه نمي توان اين ارادت را فرياد کرد! و اين است فلسفه‌ي زيارت...

زيارت، فرياد کردن يک عشق 1400 ساله است ، در اين روزگار قحطي عشق!