قربان آن ني که دمندش سحر مدام . قربان آن سري که سجودش شود قيام .
هنگامه برون شدن از خويش چون حسين (ع) راهي برو که بگذرد از مسجدالحرام
اين خطي از حکايت مستان کربلاست . ساقي فتاده . باده نگون شد . شکست جام . تسبيح گريه بود و مصيبت دو چشم ما . يک الامان زکوفه و صد الامان ز شام .
اشکم تمام گشت و نشد گريه ام خموش ........................
السلام عليک يا ابا عبدالله الحسين (ع)
کوثر به روز و منتظر حضور دوباره شما [گل]