سلام برادر
ما فعلا از نوشته ي شما و دوستان داريم بهره مي بريم
و انرژي مي گيريم
باز هم ميام و به بقيه هم سر مي زنم تا اين نوشته هاي زيبا رو از دست ندم
سلام برادر بزرگوار
دعوتتان را لبيك گفتيم تشريف بياوريد بخوانيد.
حسين تشنه ي لبيک بود و نه آب، ولي افسوس که بجاي افکارش، زخمهايش را نشان دادند و بزرگترين درد او را بي آبي معرفي کردند.
نيك ياور آقاي محمد علي
سلام
چند وقت بود وبلاگتون باز نميشد
نميدونم مشكل از طرف من بود يا نه... به هر حال خوشحالم كه تونستم بازم نوشته هاي قشنگتون رو ببينم
به نظر من در خصوص دعوت كردن سيدا الشهدا بزرگترين عامل گناه نكردن است كه مهمترين اونها چشم هست با چشم ميشه خيلي کارا کرد بايد مراقب بود . نگاه=گناه=ن.ا.گ.ه. نمي دانم با چشمانم چه کردم... ! در اين روزها فكر ميكنم اشکهايم به سختي مي آيد... گفتم دو بيت شعر بنويسم ...التماس دعا. من هر چه ديده ام ز دل و ديده ديده ام گاهي ز دل بود گله گاهي ز ديده ام در ضمن: يک چشم زدن غافل از آن ماه نباشي شايد که نگاهي کند آگاه نباشي
باسلام و تسليت به مناسبت ايام شهادت سرور و سالار شهيدان مولا امام حسين (ع)
امام حسين عليه السلام با مشاهده نعش ياور خود، در حالي که ايستاده بود فرمود: «لا يَبعدَنّکَ اللهُ يا زُهير، و لَعَنَ اللهُ قاتليکَ، لعنَ الّذينَ مُسِخوا قِردةً و خَنازيرَ؛ اي زهير خداوند تو را از رحمت خود دور نسازد، خداوند کشندگان تو را لعنت کند،(چون بني اسرائيل) که به شکل بوزينهگان و خوکان درآمدند.»در زيارت ناحيه مقدسه اينگونه آمده است: «السّلامُ علي زُهير بن القينِ البجلّي القائل للحسين عليهالسّلام و قَد اذنَ له الانصراف له: لا والله لا يکون ذلک ابداً اترکُ ابن رسول الله صلي الله عليه و آله، آله اسيراً في يد الاعداء و انجدنا؟ لا اراني الله ذلک اليوم؛ سلام بر زهير فرزند قين بجلّي، آن که چون امام به او اجازه بازگشت دادند در پاسخ گفت: نه به خدا سوگند، هرگز فرزند رسول الله را که درود خدا بر او و آلش باشد را ترک نخواهم کرد. آيا فرزند رسول را در حالي که اسير در دست دشمنان است رها کنم و خود را رهايي بخشم؟ خداوند آن روز را بر من نياورد.»
وقت به خير
آقا محرم اومد و رفت ما رو حلال كنيد لطفا
آقا ببخشيد
خواهش مي كنم حلالمون كنيد
التماس دعا
يا حق
سلام برادر خوبم
عالي بود...عالي..مثل هميشه
يه تشكر هم بايد از جناب عشقي كرد كه شما رو دعوت كرد و ما رو با زهير آشنا!
موضوع معرفت هم كه عجب موضوعيه! هر چي توش ميگرد گم تر ميشي!
اينكه اون دل و ضمير پاك رو چه جوري بايد از آن خود كرد؟ چجوري بايد در پي معرفت دويدو گم شدو ديگه هم پيدا نشد ..كه در پس اين گم شدن وادي يقين و حقيقت نهفته ست
و هر كي در اين وادي داخل شد ديگه از وادي غفلت گم شد!
خوشا اين گم شدن!
به قول حسن زاده آملي : ( خنك)
خنك اين گم شدن!
يه چيزي مدتيه فكرمو به خودش مشغول كرده و اون اينه كه صاحب معرفت از كجا مي فهمه صاحب معرفته!
سوال شايد مسخره اي باشه
اما جوابش چيه يعني؟
آيا جوابي هم داره؟
زهير نميدونست صاحب معرفته..مگه نه؟
اين معرفت به دل هر كي بزنه گنجي رو بهش ميده كه حتي صاحبش رو هم خبر نميكنه!
...
دلم معرفت ميخواد!
همونو كه هر كي داشت رستگار شد
خدا به همه مون بده
در پناه حق
يا علي
راستي با افتخار وبلاگتون رو لينك كردم و مهمون وبلاگ آقا شديد ...
يا علي و يا حق
هوالحق
سلام عليكم ...خوبيد ان شا الله ؟ عزاداري هاتون مورد قبول حضرت حق تعالي و حضرت حجت (عج) .
باور كنيد از ديدن نظر شما اونقدر خوشحال شدم كه حد و حساب نداره !! ممنون .بازم ما رو شرمنده كنيد ...
اين پست هم مثل هميشه عالي بود ،جالب اينجاست منم علاقه ي زيادي به زندگي حضرت زهير دارم ...خيلي برام جاي تامل داشته اين قضيه ...خيلي بهش فكر مي كنم .فيلمش هم كه ديدم ديگه هيچي ...
برادر بزرگوارم از خدا ميخوام رقص قلم زيباتون هميشه پاينده باشه ...اينم بدونيد كه مشهد و اذن دخول گرفتن برا حرم آقا ،لياقت ميخواد ،لطف ائمه زياده ،اين درست ،اما دل عاشق ميخواد و معرفت!(خوش به حال شما كه داريد ...!)
تو رو خدا دعا كنيد منم بتونم معرفت رو پيدا كنم و آدم بشم !!
خيلي التماس دعا .يا علي و يا حق
مطلب زيبايي بود. دست شما درد نكنه
معرفت معرفت....
انشالله که ياد بگيريم
كربلا رفتن مهم نيست .
شمر هم كربلا رفته .
كربلايي شدن مهم است ...
سلام برادر عزيزم .
بسيار پست به جا و آموزنده اي بود .
من از ياران امام حسين ، هميشه به حر حسوديم ميشه .
و از داستان حر بيشتر پند مي گيرم .
اميد كه همه عاقبت به خير بشيم كه دعايي بالاتر از اين وجود نداره .
التماس دعا .
يا حق .
دوست خوبم سلام:
واقعن همينطوره كه فرموديد. بسياري از مشكلات آدمي در زندگي نبود ويا كمرنگ بودن معرفت است . اميد كه به معرفت بندگي برسيم تا از اسارت نفس رهايي يابيم.
مطلب بسيار آموزنده اي بود. ممنونم ومتشكرم واميد وارم با حضور در فضاي محقر بنده ياد آور خاطرات ملال آور نباشد.
پاينده باشي.
