آدم هيچ نميدونه كه وقتي امام ميگن يعني چي؟ چون به

اين آسوني حتى توجه كردن به مردم صالح تو عالم

ممكن نيست. تا برسه به اين كه كسي بخواد به امام

توجه كنه. ما خيال ميكنيم كه همين كه اسم شخص رو

دونستيم ميتونيم بهش نزديك بشيم.

تو كز سراي طبيعت نميروي بيرون،

كجا به كوي حقيقت گذر تواني كرد؟.

دونستن اسم چي به من و شما ميده؟ اين زمان ميبره

تا انسان كم كم به اين حقيقت متوجه بشه كه نه خودش بي

هدف تو اين عالم آفريده شده و نه عالم بي هدف آفريده

شده. و هدف در انسان پيدا كردن، و اتصال به امامه.

بخواد يا نخواد انسان به اوني كه از خودش در هر

صفتي كه برتره، به هر كسي كه هدف داره متصل ميشه.

حضور معاني درباطن از يك طرف ايجاب ميكنه قبول

و پذيرش تربيت رو. و از طرف ديگر انسان رو مكشد

به طرف آن انسان برتر.