از بزرگترين امتيازات تشيع بر ساير مذاهب اين است که پايه و زيربناي اصلي آن محبت است.از زمان شخص پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم که اين مذهب پايه گذاري شده است، زمزمه محبت و دوستي بوده است.
آنجا که در سخن رسول اکرم جمله «علي و شيعته هم الفائزون» ( امام علي عليه السلام و شيعيانش رستگارانند) را ميشنويم ، گروهي را در گرد علي ميبينيم که شيفته او و گرم او و مجذوب او ميباشند.
از اينرو تشيع مذهب عشق و شيفتگي است . تولاي آن حضرت مکتب عشق و محبت است . عنصر محبت در تشيع دخالت تام دارد
علي مقياس و ميزاني است براي سنجش فطرتها و سرشتها. آنکه فطرتي سالم و سرشتي پاک دارد از وي نميرنجد ولو اينکه شمشيرش بر او فرود آيد. و آنکه فطرتي آلوده دارد به او علاقمند نگردد ولو اينکه احسانش کند ، چون علي جز تجسم حقيقت چيزي نيست.
