نظرات ياداشت زبان سرخ! - وبلاگ ايران اسلام

+ محقق

خداوندا! بارالها! مادستمان از همه چيز كوتاه و خود مى دانيم كه ناقص و ناچيزيم و لايق درگاه تو و فراخور بارگاه قدس تو چيزى نداريم . سرتا پا نقص و عيب و ظاهر و باطن ما به لوث معاصى و مهلكات و موبقات آغشته است . ما چه هستيم كه اظهار ثناى تو كنيم ؟ جايى كه اولياى تو گويند: افبلسانى هذا الكال اشكرك ؟ ⁽⁵⁹⁷⁾ و عجز و ضعف و قصور خود را اعلان كنند، ما اهل معصيت و محجوبين از ساحت كبريا چه بگوييم ؟ جز اينكه با لقلقه لسان عرض كنيم رجاء مابه مراحم تو است و اميد و ثقه ما به فضل و مغفرت تو است و به وجود و كرم آن ذات مقدس است . چنان چه در لسان اولياى تو وارد است