دنيا پر از گل مي شود وقتي بيائي

تنها به هم پل مي شود وقتي بيائي

لبها همه خشكيده اند اي جان كجائي

هر روز و شبها خواندمت شايد بيائي

ماها همه مهر تو را در دل نشانديم

دستان پر مهر تو را بر لب فشانديم

كشتي عمر كوتهم بر گل نشسته

بازآ كه از دوري تو دل هم شكسته

بازآ تو اي اميد من مهدي كجائي

شادي نيايد بر لبم تا تو بيائي

اي تو طبيب درد بي درمان قلبم

من بي تو هر شب تا سحرها غرق دردم