منابع جهت‌گيري فكري

الف ــ فلسفه و حكمت اسلامي ب ــ فقه پويا و كارا ج ــ اخلاق اسلامي؛ كه البته هرسه اين منابع نيازمند بازپژوهي مي‌باشند.

تعريف روحاني

استفاده از عنوان روحاني براي فرد دارنده رسالت و اهداف مزبور (بر حسب مراتب) بي‌ارتباط با تفكر و مشي اين فرد نيست. در اين عنوان، همسو با معناي لغوي آن، پرهيز از دنياگرايي و اشتياق به امور معنوي و روحاني در زندگي فردي و اجتماعي شخص دارنده آن، جزء مختصات ذاتي فرد قلمداد مي‌شود كه در صورت ازميان‌رفتن اين خصيصه در يك شخص روحاني (به هر دليل) عملاً فرد مزبور از مسئوليت مقتضي اطلاق اين عنوان خلع مي‌شود. براين‌اساس روحاني فردي است كه در محدوده پيگيري اهداف مورد اشاره حركت و تلاش كرده و داراي ويژگيهاي معنوي و اخلاقي برجسته باشد. بايد توجه داشت، قرارگرفتن در كسوت روحانيت، مشمول اعطاء هيچ‌گونه امتياز اجتماعي خاص نمي‌شود. احترام و علاقه مردم به روحانيان در كشورمان بيش از هرچيز از سه عامل اصلي منشا گرفته است:

1ـ در فرهنگ و سنت ايرانيان، احترام و تجليل از علما و دانشمندان وجود دارد و در اين ميان، عالم دين از ارزش خاصي برخوردار است.

2ـ پذيرش اين مسئوليت مهم و موثر از ناحيه روحاني، وي را از جايگاه معنوي در نگاه مردم برخوردار مي‌سازد و از آنجا كه خود دين در قلب مردم در جايگاه نخست قرار دارد، مروج و حافظ آن نيز حائز احترام خواهد بود.

3ـ خدمات روحانيت جهت رسيدگي به امورمستمندان و ستمديدگان و نيز كوشش جهت رفع تبعيض و فساد در جامعه و حتي ايثار در اين راه، اين مقام را همواره در نگاه مردم دوست‌داشتني كرده است.