براي پاك ماندن, انسان نيازمند جاري ماندن است؛ يك رودخانه پاك ميماند, چون به جاري بودن ادامه ميدهد. جاري بودن روند پيوسته ي باكره ماندن است.

يك عاشق باكره ميماند. تمامي عشاق باكره اند. مردمي كه عشق نميورزند, باكره نميمانند؛ آنان مسكوت ميشوند, راكد؛ آنان دير يا زود شروع به بوي گند دادن ميكنند _ و زودتر از ديرتر _ چون آنان هيچ جايي براي رفتن ندارند. زندگي آنان مرده است.