اما خاطره من:

با يکي از دوستان درباره مباحث شيعه و سني بحث ميکرديم که گفت در بحارالانوار روايتي داريم که شخصي خدمت امام صادق عليه السلام رسيد و از ايشان پرسيد ابوبکر چگونه امامي بود؟ حضرت هم در پاسخ فرمودند او امام قسط بود!!!!

اين روايت نه با دانسته هاي قبليم جور درميومد و نه با عقلم! هيچ حرفي هم نداشتم بزنم. لذا گفتم اين روايت قطعا جعليه و لزومي نداره هر روايتي صحيح باشه.

قضيه تموم شد تا چند وقت بعد يکجا اين روايت رو با شخصي مطرح کردم. به کتاب مسلط بود و روايت رو پيدا کرد و آورد! از تعجب خشکم زد. حديث صحيح بود اما ناقص بيان شده بود. ادامه روايت اين بود که بعد از خروج شخص صحابه از حضرت سئوال ميکنند که اين حرف شما چطور امکان دارد؟ حضرت پاسخي با اين مضمون ميدهند که قسط در عرب هم به معناي عدل مطلق است و هم به معناي ظلم مطلق! منظور ما معناي دوم بود اما چون اين شخص از طرف کسي تحريک شده بود ما نميخواستيم مستقيم به او جواب بدهيم.

اونجا بود که فهميدم و درس گرفتم که اگه اينچنين روايتي به گوشم خورد چيزي نگم و بگم بايد برم بپرسم ، برم سئوال کنم نه اينکه در همون برخورد اول ردش کنم.

خدا از سر تقصيرات ما بگذره

يا علي