سلام دوست عزيز
طاعات و عبادات قبول
سلام
آدم اين روزا يه حرفايي رو به اسم حديث مخصوصا تو اين مجالس خونگي ختم قران كه تو ماه رمضون بازراشون گرمه ميشنوه كه كله اش سوت مي كشه . من كه ديگه تحملش رو نداشتم چون نه مي تونم قطعا بگم جعلين و نه اينكه با اعتقاداتمون جور درميان به ناچار خودم رو كنار كشيدم. ككتر تو چنين مجالسي ميرم كه كمتر بشنوم.نمي دونم كار درستيه يا نه ولي فعلا مثل اينكه بهترين كاره كه لااقل به به همون چارتا چيزي كه قبولشون دارم لطمهاي نخوره...
راستي لينكتون كردم
سلام !
به ذهن اندك بنده اينكه فرموده اي در مقابل حديثي كه با عقل ما سازگار نيست در ابتدا بايد سكوت كرد چندان معتبر نيست و نيز فكر نميكنم از زبان بزرگان هم چنين چيزي ذكر شده باشد همانطور كه فرمودي بهتر آنست كه به عالمان علم حديث مراجعه كرد (فكر نميكنم چندان كار سختي باشد !)
بزرگواري خودتون رو از اينكه خبرم ميكنيد نشان ميدهيد ..
يا علي
سلام دوست عزيز ديگه به ما سر نمي زني .
ضمنآ از نوشتتون استفاده كردم ممنون .
يا حق .
يا من اظهر الجميل
اسلام عليك يا بقيه الله
و نكته بارز در حديث جعلي و حقيقي اين است كه ان يكي سخن بشر عادي است و اين يكي سخن معصوم است . پس قطعا بين اين دو تفاوت خواهد بود . چون سخن معصوم نور است . سخن معصوم مطابق فطرت انسان است . سخن معصوم با پاكي و طهارت سازگاري دارد . و قلب پاك قادر به تشخيص اين دو خواهد بود
كربلايي كاظم را شايد خيلي ها بشناسند . ايشون قران را با نورش تشخيص ميداد .ميفرمود كلمات قران نوراني هستند .
ما چي كار كنيم ؟
بعضي احاديث هستند كه در كتابهاي معتبر نقل شده اند. .مانند كتب اربعه شيعه و يا كتابهاي همچون بحار الانوار و كافي و.... تكليف اينها مشخصه .
و اما احاديثي كه روايت ميشود ومنبا مشخصي ندارد . بايد در اين جا توقف كرد . و البته كه نبايد تنها به عقل متكي بود كه در پست قبلي هم ذكر شد بايد از بزرگان پرس جو كرد . و كسي كه واقعا دنبال حقيقت باشه خداوند هدايت خواهد كرد .
و در همه چيزها صبر و طمانينه خوب است .
از خدا ميخواهيم راه درست شنيدن ،درست ديدن، درست فكر كردن و درست عمل كردن را به ما بياموزد.
اما خاطره من:
با يکي از دوستان درباره مباحث شيعه و سني بحث ميکرديم که گفت در بحارالانوار روايتي داريم که شخصي خدمت امام صادق عليه السلام رسيد و از ايشان پرسيد ابوبکر چگونه امامي بود؟ حضرت هم در پاسخ فرمودند او امام قسط بود!!!!
اين روايت نه با دانسته هاي قبليم جور درميومد و نه با عقلم! هيچ حرفي هم نداشتم بزنم. لذا گفتم اين روايت قطعا جعليه و لزومي نداره هر روايتي صحيح باشه.
قضيه تموم شد تا چند وقت بعد يکجا اين روايت رو با شخصي مطرح کردم. به کتاب مسلط بود و روايت رو پيدا کرد و آورد! از تعجب خشکم زد. حديث صحيح بود اما ناقص بيان شده بود. ادامه روايت اين بود که بعد از خروج شخص صحابه از حضرت سئوال ميکنند که اين حرف شما چطور امکان دارد؟ حضرت پاسخي با اين مضمون ميدهند که قسط در عرب هم به معناي عدل مطلق است و هم به معناي ظلم مطلق! منظور ما معناي دوم بود اما چون اين شخص از طرف کسي تحريک شده بود ما نميخواستيم مستقيم به او جواب بدهيم.
اونجا بود که فهميدم و درس گرفتم که اگه اينچنين روايتي به گوشم خورد چيزي نگم و بگم بايد برم بپرسم ، برم سئوال کنم نه اينکه در همون برخورد اول ردش کنم.
خدا از سر تقصيرات ما بگذره
