کس نميداند ز من جز اندکي
وز هزاران جرم و بدفعلي يکي
من همي آن دانم و ستار من
جرم ها و زشتي کردار من
هر چه کردم جمله ناکرده گرفت
طاعت ناورده آورده گرفت
نام من در نامه ي پاکان نوشت
دوزخي بودم ببخشيدم بهشت
عفو کرد آن جملگي جرم و گناه
شد سفيدم نامه و روي سياه
آه کردم چون رسن شد آه من
گشت آويزان اندر چاه من
آن رسن بگرفتم و بيرون شدم
شاد زفت و فربه و عريون شدم
در بن چاهي همي بودم نگون
در دو عالم نمي‌گنجم کنون
آفرين ها بر تو بادا اي خدا
ناگهان کردي مرا از غم جدا
گر سر هر موي من گردد زبان
شکر هاي تو نيايد در بيان