به نام حضرت دوست



اي کرمت ياور و يار همه
ره سپري سوي تو کار همه

تکيه گه عالم و آدم تويي
راه نجات همه از غم تويي

روي بدرگاه تو دارد وجود
اي تو فروغ همه غيب و شهود

هر که فقير در جانان نشد
واي بر او واي که او جان نشد

هر که تو را داشت به جايي رسيد
از غم عشقت به نوايي رسيد

هر که کند عرجه عشق تو نوش
نغمه فرمان تو گيرد بگوش

هر که تو را با دل و جانش شناخت
هستي خود در ره عشق تو باخت

آن که تو اش نر دلي سر به سر
جز تو ندارد به دو عالم نظر

آنکه به درگاه تو دارد نياز
ديده بجاي دگرش نيست باز

آن که گرفته است حجاب از ميان
جز تو نبيند به دو عالم عيان

آن که در اين را بحق سالک است
يکسره بر هر دو جهان مالک است

آن که شود خاک سر کوي يار
جز غم جانان ديگرش نيست کار

آن که چو مجنون غم جانانه داشت
از مي ليلي به پيمانه داشت

************

شدم نفر 11011 که سايت معنوي شما امروز ديدن کردم


در پناه حضرت دوست