صد بار اگر توبه شكستي باز آ...
و من هميشه برميگردم هميشه به سمت اوني كه اولين و آخرينه بر ميگردم .ميدونم شيطان بهانهي نفس منه و اوني كه بايد ازش به خدا پناه ببرم نفس فريبكار خودمه .گاهي از خودم به شدت نااميد ميشم كه نه ديگه آدم بشو نيستم كه نيستم اما خدا از من نااميد نميشه يه جايي با يه تلنگر كوچولو كه از هر زلزلهي هفت ريشتري هم قويتره برم ميگردونه.نميرونم كيم و چي دارم در درونم كه اون نازنين اينطور سفت و سخت بهم دل بسته (در واقع همه در درونشون گوهر نهفتهاي دارند كه فقط اوني كه اونجا گذاشتهاونو ازش باخبره)و رهام نميكنه به حال خودم ...من يكي كه خيلي دوستش دارم وعاشقشم ولي ...بگذريم آدم نبايد از بديهاش راحت حرف بزنه.
حتي همين مطب وبلاگ شمام كار خودشه مي دونم...
موفق باشي
