لعل سيراب به خون تشنه لب يار من است
وز پي ديدن او دادن جان کار من است
شرم از آن چشم سيه بادش و مژگان دراز
هرکه دل بردن او ديد و در انکار من است
ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهيست که منزلگه دلدار من است
بنده ي طالع خويشم که در اين قحط وفا
عشق آن لولي سرمست خريدار من است
طبله ي عطر گل و زلف عبير افشانش
فيض يک شمه ز بوي خوش عطار من است
باغبان همچو نسيمم ز در خويش مران
کاب گلزار تو از اشک چو گلنار من است
شربت قند و گلاب از لب يارم فرمود
نرگس او که طبيب دل بيمار من است
آنکه در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
يار شيرين سخن نادره گفتار من است
سلام دوست بزرگوارم
عرض تبريك و تشكر