قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا قَارَفَ الذُّنُوبَ ابْتُلِيَ بِهَا بِالْفَقْرِ فَإِنْ كَانَ فِي ذَلِكَ كَفَّارَةٌ لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ابْتُلِيَ بِالْمَرَضِ فَإِنْ كَانَ فِي ذَلِكَ كَفَّارَةٌ لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ابْتُلِيَ بِالْخَوْفِ مِنَ السُّلْطَانِ يَطْلُبُهُ فَإِنْ كَانَ ذَلِكَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ وَ إِلَّا ضُيِّقَ عَلَيْهِ عِنْدَ خُرُوجِ نَفْسِهِ حَتَّى يَلْقَى اللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ مَا لَهُ مِنْ ذَنْبٍ يَدَّعِيهِ عَلَيْهِ فَيَأْمُرُ بِهِ إِلَى الْجَنَّةِ وَ إِنَّ الْكَافِرَ وَ الْمُنَافِقَ لَيُهَوَّنُ عَلَيْهِمَا خُرُوجُ أَنْفُسِهِمَا حَتَّى يَلْقَيَا اللَّهَ حِينَ‏ يَلْقَيَانِهِ وَ مَا لَهُمَا عِنْدَهُ مِنْ حَسَنَةٍ يَدَّعِيَانِهَا عَلَيْهِ فَيَأْمُرُ بِهِمَا إِلَى النَّارِ

پيامبر اکرم(ص) ميفرمايند: بدرستيکه وقتي مؤمن مرتکب گناهي ميشود ، به فقر مبتلا ميشود که آن کفاره اي براي گناهانش ميباشد و اگر نشد به مريضي مبتلا ميشود که کفاره اي براي گناهانش باشد و اگر نشد به ترس از حاکمي بازخواست کننده مبتلا ميشود که کفاره اي براي گناهانش باشد و اگر نشد در هنگام خروج روحش از بدن بر او سخت گرفته ميشود تا خدا را در حالي ملاقات کند که گناهي بر او نباشد. پس به او امر به بهشت ميشود. و کافر و منافق هنگام خروج نفسشان بر آنها آسان گرفته ميشود تا خدا را ملاقات کند در حاليکه براي آنها حسنه اي نيست پس به او امر به دوزخ ميشود.

فَقَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَشَدُّ النَّاسِ بَلَاءً فِي الدُّنْيَا فَقَالَ النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ يُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ بَعْدُ عَلَى قَدْرِ إِيمَانِهِ وَ حُسْنِ أَعْمَالِهِ فَمَنْ صَحَّ إِيمَانُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ مَنْ سَخُفَ إِيمَانُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُهُ

اصول کافي جلد2 صفحه252

از رسول اکرم سئوال شد بيشترين بلا در دنيا مخصوص کدام دسته از مردم است؟

فرمودند: پيامبران ، سپس نزديکترين انسانها به کمال (کاملين) و مؤمن به اندازه ايمان و نيکي اعمالش به بلا مبتلا است. پس کسي که ايمانش درست تر و اعمالش نيکوتر است ، بلايش بيشتر است و کسي که ايمانش کمتر است و عملش ضعيف است ، بلايش نيز کم است.

يا علي