در ره منزل ليلي كه خطرهاست در آن ، شرط اول قدم آن است كه مجنون باشي

و من اضافه ميكنم(با اينكه هيچ ربطي نداره) : از مجنون عامري پرسيدند حق با علي است يا با عمر ... وي گفت حق با ليلي است.

دم شما گرم ،راست گفتي ... ميگن هر چه از دل برايد لاجرم بر دل نشيند ... صفا كردم با نوشتت . من از نوشتت ياس و ناميدي رو برداشت نكردم بر خلاف بسياري از دوستان كه همچين نوشتن بلكه تو نوشتت اميد موج ميزد و يه نيم نگاهي با الطاف حضرت دوست...

ما رو فراموش نكني يهويي ...

و من الله التوفيق ... يا علي مدد ...