زينب جان! مى‏خواهم ناله‏هاى شبانه‏ات را در كوچه پس كوچه‏هاى

غربت‏شام بيابم، مى‏خواهم سينه‏ى شب‏هاى بى‏كسى را بشكافم و در

گوشه‏اى از چشمان خونبار شقايق منزل كنم و به ياد تشنگى نرگسان

عاشق، برگ‏هاى نرگسى را سيراب كنم و چهره‏ى سيلى خورده و پاهاى

تاول زده‏ى نيلوفرى را مرحم باشم .