سلام سوالي از شما دارم چگونه ممكن است كه خيلي از متدينين ما كه همه واجبات و مستحبات و محرمات و مكروهات را مراعات مي كنند ولي زماني پيش مي ايد كه در اموري اختلاف پيش مي آيد چرا با وجود اين مراعاتها غرور در وجود انسان مي باشد؟انجام اين اعمال اموري ظاهريست ولي مثل غرور و عجب و ريا امثال آن اموريست باطني .آيا كسي كه اين اعمال عبادي را تمام و كمال انجام دهد مي تواند از مثل غرور و ريا و امثالهم مبري باشد؟بالتبع هيچ كس چنين ادعايي ندارد كه انجام اين امور انسان را از امراض روحي مبري مي كند. امراض روحي طبابت خاص خودش را دارد و بايد به طبيب روح با شرايط خاص خود مراجعه شود . كه پيامبر مكرم اسلام به اصحابي كه تمام امور واجب و مستحب و حرام و مكروه را مراعات مي كردند در برگشت از جنگ فرمودند بر شماست كه به جهاد اكبر برويد و آن اصلاح نفس است.هيچ مرضي از امراض روحي كه در حدود 72لشگر از لشگريان جهل است به واسطه انجام واجبات و امثالهم معالجه نمي شود.و اين امور به معرفت انسان نمي افزايد.