خداي من!
زبانها از دست يازي به ستايش تو آنطور که زيبنده ي هيبت توست
قاصر و ناتوانند و عقلها از درک نهايت زيبايي تو عاجزند و ديده ها از
نظاره انوار رويت ناتوانند براي خلق راهي به معرفت نگشودي مگر با ناتواني از آن.
ما را از کساني قرار ده که نهالهاي شوق تو در باغهاي سينه ايشان
ريشه گرفته و سوز محبتت سراسر قلب آنان را فرا گرفته است.پس
ايشان در آشيانه هاي فکر تو ماوي گرفته اند و در باغهاي قرب و
مکاشفه به خراميدن آمده اند و از سرچشمه هاي محبت تو با جام
لطف و آقاييت سيراب گرديده اند و در جويبار هاي صفاي تو درآمده
اند.
