اما خونه تكوني و غبار دل.

گاهي اشتباها فكر ميكنيم بعضي چيزا رو نبايد تو دلمون راه بديم.به نظرم دل جمع اضداد باشه خيلي بهتره. اگر درشو ببندي هيچكي نياد همون غبار زودتر ميشنه تو اين خونه.

بايد با دلي باز با بقيه روبرو شد ولي همونطور كه شما گفتين نبايد جاي كسي غير از خدا باشه. براي غبار ننشستن در دل راهش اين نيست كه درشو ببندي و كاري بهش نداشته باشي. يه راهش داشتن مهمونه.مهمون مثل همون تولي كه تو پست قبليتون اشاره كردين بهش.

مهمون هر چي روحاني تر فضاي خونه هم نوراني تر.مهمون هرچي خبيث تر فضاي خونه همو ضد عفوني تر.

دوتاش تا نباشه نميشه. البته اين حرف منه. نميشه دور بود و در رو بست و تميز موند.بايد كنار همه خوب و بد ها خوب موند. بايد دل آدم صيغلي بشه. يه راهشم درده به قول شهيد دستغيب بلا تحفه خداست براي پاكيه دل از قساوت و بد بختي... روحش شاد.