سلام
در رحمت خداوند تا دل بندهاش صداش مي كنند باز است
منتهي در اين ماه بنده مهمان است او ميزبان
از خداوند خواستم تا غرور را از من بگيرد. گفت:« نه! بازگرفتن غرور کار من نيست..بلکه اين تويي که بايد آن را ترک کني.»گفتم پس کودکان و انسانهاي معلول را شفا ببخش. گفت:« نه! روح کامل است و جسم زودگذر..مهم روح آنهاست برايم.»خدايا به من شکيبايي عطا فرما. گفت:« نه! شکيبايي دستاورد رنج است..به کسي عطا نميشود.آن را بايد بدست آورد.»پس به من سعادت ببخش اي بخشنده بزرگ. گفت:« نه! بازهم نه!خود بايد متعالي شوي..اما تورا ياري ميدهم تا به ثمر بنشيني.»موفق باشيد
