روزهاي رمضاني ما هم چنين به پايان رسيد.
زود، زيبا، حسرت‌آميز،...چقدر قشنگ بود! ![]()
اين ربنايي که هيچ وقت کهنه نميشود،
آن لذت بي‌پايان دم افطار و آن شور و شوق بچه‌هايي که حتي روزه هم نمي‌گرفتند! آه که تمام شد...![]()
جمع کن سفره مهربانيت را خدا، به خودت قسم شرمنده‌ايم،
آخر کسي هم غير از خودت پيدا مي‌شود بنده‌هايي مثل ما را يک ماه آزگار سر سفره مهرش نگه دارد و دست نوازش به سرشان بکشد؟
در بزرگي تو همين ماه رمضانت بس! من از لحظات زيباي اين ماه به زيبايي تو مي‌رسم.
الهي! ![]()
بهشتت چگونه است؟ سفره‌هاي بهشتي تو چگونه خواهد بود؟ لحظه‌هاي ديدار با تو؟ لحظه‌هاي شنيدن صداي پر از طراوت تو؟
ما گفتيم و شنيديم ربنا! تو هم مي‌گويي عبدي، عبادي؟...
خداي من! ![]()
چقدر سخت است سحرها بي‌دعاي سحر بيدار شويم! ![]()
چقدر دلتنگت خواهيم شد!...
هيچ کريمي ميهمانهاي خودش را بيرون نمي‌کند، ما خودمان مي‌خواهيم جمع کنيم برويم. خوب خجالت مي‌کشيم!
يک ماه آزگار خورده‌ايم و خوابيده‌ايم و لذت برده‌ايم!...
هر بدي از ما ديدي ببخش! حسابي شرمنده شديم، سر سفره خودت هم اذيتت کرديم، ![]()
مهماني نبوديم که تو مي‌خواستي،
ولي خوب؛ آمديم و با همه پر رويي سر سفره‌ات نشستيم و تو هيچ وقت به روي خودت نياوردي!
چقدر بزرگي تو! ![]()
چقدر کريم، چقدر مهربان!
حلالمان کن ارباب! ![]()
![]()
نيک ياور