سلام موفق و مويد باشيد اما يك سوال
و اون اينكه تا چه حدي ما مي توانيم و بايد (يعني ظرفيت شنونده به ما مي گويد كه چرا و يا شايسته است يا نه و مي بايست و يا نمي بايست ) به شنونده بگوئيم تو گناهكاري ناداني و بايد توبه كني و خطا كاري و بايد بپذيري كه اشتباه مي كني و اره آن نيست كه تو ميروي و شيوه درست راه رفتن را من مي دانم بنشين و حرف نزن و فكري غير از فكر من هم نگو و فقط بپذير تا ياد بگيري مطابق من بشوي تا هدايت يابي؟
و يا اگر خواستيم در اين زمينه فكر كنيم كافي نيست و به اثرات برنامه هاي مختلف و سابقه چندين سال آن نگاه كنيم؟
