به نام خدا

با سلام من درد جسم رو ميتونم تحمل كنم ولي درد روح رو نه

حس ميكنم خيلي خستم اينكه من صلاحيت نوشتن و به اصطلاح نصيحت كردن

ديگران رو ندارم بهم ثابت شده گاهي وقتا آدم دلش ميگيره هرچي ديگران

ميان نصيحتش كنن راهنماييش كنن امر به معروف كنن چميدونم بهش بگن

توكل كن" تفويض كن"اميد داشته باش"اعتماد كن توي گوشش نميره با اصطلاحات

گنده گنده قهرم ميخوام ساده بنويسم آره آدم ميگه اينا دلشون خوشه چميدونن من چي كشيدم؟!

از كجا ميدونن كه من چه راهي رو طي كردم؟! از كجا ميدونن اين جملات و اين كارارو

نميدونم يا نكردم؟!

چميدونن صبرم در چه حديه؟! چميدونن ظرفيت من چقدره؟! گنجايشم‌‍" توانم

قدرتم چقدره؟! بازم ميگم من درد جسم رو ميتونم تحمل كنم ولي وقتي روحم آزردست

چيكار كنم؟! به كي بگم؟! ديگه نميتونم ديگه تحمل ندارم خستم خيلي خسته

ديگه گنجايش ندارم

حس ميكنم درد عميقي داره منو رنج ميده ولي

ولي منشاشو نميدونم دلم ميخواد گاهي اصلا نميدونم كه دلم چي ميخواد

حتما ميگين طرفمون يه از خدا بيخبره كه نه ميدونه اعتماد چيه نه ميدونه اميد چيه

اصلا معناي تفويض توكل صبر و اين حرفا رو نميدونه به دام شياطين افتاده نا اميد

شده و.......ولي من خدا رو دوست دارم ائمرو دوست دارم بهشون توسل ميكنم ولي

فقط حالا ظرفيتم تموم شده خوب هر كسي يه ظرفيتي و يه صبري و يه گنجايشي داره

خدا به هركس اندازه ي توانش مشكل ميده حالا من فكر ميكنم از حد توانم فراتر رفته

ظرفيتشو ندارم همين شديدا التماس دعا دارم من همينو ازتون ميخوام كار ديگه اي برام نميتونين بكنين

اگر ميخواين كاري كنين برام دعا كنين