سلام عليكم.
محبت كرديد. منم خيلي وقت بود نيومده بودم اينجا... يه چند دقيقه اي فقط عكس بالاي وبلاگو نگاه ميكردم... يه چيزي ميخوام بگم كه به اين مطلب و مطلب قبلي شما هم ربط پيدا ميكنه و اونم اينكه ما توي پذيرفتن ولايت حضرت علي هم كامل زير پرچم امامت نرفتيم و داخل قلعه ي ولايتش نشديم... و اينه نتيجه ي ناامني هاي روحيمون.... من اين حديث رو فقط در دو موضوع شنيدم يكي رفتن زير پرچم لااله الا الله و ديگه رفتن زير پرچم امامت حضرت علي(ع). و دقيقا انسان زماني آزاد ميشه از هر پستي و ضلالت و عذابي كه مومن به يگانگي خدا باشه و تسليم در برابر اين يگانگي... و همين طور در مورد حضرت علي و ولايت و امامتش ... ايمان و تسليم خالص. بدون كم و كاست.
بدون ....." نُؤمِنُ بِبَعض وَ نَکْفُرُ بِبَعُض؟ "
ايمني تمام در ازاي وارد شدن به اين دو قلعه و در اصل فقط يك قلعه صورت ميگيره.
و اگه محبت دوست در قلب رسوخ کرده باشه... اصلا سخت نيست....
ممنونم كه يادي از خواهرتون كرديد.
