غم مخور، ايام هجران رو به پايان مي‏رود

اين خماري از سر ما مي‌گساران مي‏رود

پرده را از روي ماه خويش بالا مي‏زند

غمزه را سر مي‏دهد غم از دل و جان مي‏رود

بلبل اندر شاخسار گل هويدا مي‏ شود

زاغ با صد شرمساري از گلستان مي‏رود

محفل از نور رخ او، نورافشان مي‏ شود

هرچه غير از ذکر يار، از ياد رندان مي‏رود

ابرها از نور خورشيد رخش پنهان شوند

پرده از رخسار آن سرو خرامان مي‏رود

وعده‏ ديدار نزديک است ‏ياران مژده باد

روز وصلش مي‏رسد، ايام هجران مي‏رود

در پناه حضرت دوست