آيت الله ميرزا علي قاضي از عجايب روزگار ونوادر ادوار وصا حب كرامات ومكاشفات بسيار واز مبرزترين شاگردان مرحوم سيد احمد كربلايي است وي در سال 1366 هجري قمري ديده برجهان گشود

يكي از شاگردان ايشان مي گويد مرحوم قاضي شبها مجلس اخلاق داشتند وچراغ روشن نمي كردند وبه همان تاريكي بعضي از علما ي نجف كه اهل باطن بودند وبه ان مجلس حاصر مي شدند وغالبه صحبت در معرفه النفس بور وتهذيب اخلاق وصحبت عرفان هم مي فرمودند لكن بيشتر در همان معرفه ذات انسان وخود شناسي بود واگر ناشناسي وارد مي شد سخن را تغيير مي داد ودرباره زيارت سيد الشهدا مي فرمودند ومي گفتند كه استعدادها مختلف است هر حرفي را به هر كسي نمي شود گفت در روايت آمده است كه چون مهدي فاطمه ظهور مي كنند اول دعوت خود را از مكه آغاز مي كنند بدين طريق كه بين ركن ومقام پشت به كعبه نموده واعلان مي فرمايد واز خواص آن حضرت 313 نفر در حضور ان حضرت جمع مي گردند استاد مي فرمود در اين حضرت به انها مطلبي مي گويند كه همه در اقطار عالم متفرق ومنتشر ميگردند چون همه آنها داراي طي الارض هستند تمام عالم را تفحض مي كنند ومي فهمند كه غير از ان حضرت كسي داراي مقام ولايت مطلقه الهيه ومامور به ظهور وقيام وحاوي همه گنجينه هاي ارار الهي وصاحب الامر نيست در اين حال همه به كعبه مراجعت مي كنند تسليم حضرت مي شوند