« درود و فراوان درود »

اين روزها گاهي دلم مي گيرد

مي نشينم اينجا ، مي نويسم

از دلم که در اين زندان است

مي نويسم که چطور اينجا آمده ام

در همين زندان بزرگ

که فقط اتاقي از آن مال من است

اتاقي که در آن تنهايم

من هستم و من

اما جايي در اين زندان است

که در آن آدمها در تلاطم هستند

تنها من هستم که دلم غمگين است

غمگين و مه آلود

خط مي زند روزها را روي ديوار

گاهي اسمش را مي کند

مي داند که اتاق چند آجر دارد

بر سقف چند ترک هست

مي شناسد موش ها را

و به آنها مي گويد :

"اينجا غذايي نيست به جز غم "

آري دل من در زندان

تنها با غم ها با پابرجاست

« تا درودي ديگر بدرود »

نمي دونم چه حكمتي بود دربه در اين بودم دردودل يكي با آقا را بشونم و خودمو قاطي كنم . راهو گم كرده بودن كه سر از اينجا در آوردم

نمي دونم چرا مي گنم آقا يار ندار ه پس اينا كه دارن بال بال مي زنن كيه اند

سلام.

دوست عزيزم؛ اسلام ايني نيست كه تو گفتي ...
خوب بودن اصلاً سخت نيست و بسيار بسيار ساده هست! بلايي كه بر مؤمن مياد جز لذت براي اون چيز ديگه اي نيست كه حسين عليه السلام در آخرين لحظات فرمود : الهي، راضيم به رضاي تو، تسليم امر تو ام! ...
اين پست رو حتماً اصلاح كن... چون اسلامي كه اهل بيت اون رو نشون دادن نشوني از غم و رنج درش نيست كه ان اولياء الله لا خوف عليهم و لا هم يحزنون! بله شايد سختي باشه اما سختي كه « بلايي كز حبيب آيد هزارش مرحبا گفتيم »
وقتي كه امام سجاد عليه السلام در دعاي ابوحمزه مي فرمايد : « ان راحل اليك قريب المسافه » كوچ كننده به سمت تو مسير كوتاهي داره؛ با چه اجازه اي اين مسير كوتاه رو براي ديگران سخت و مشكل و طاقت فرسا نشون مي دي ؟! كدوم يك از اهل بيت چنين چيزي گفتن ؟ اسلام چنين چيزي نيست! خدا خودش فرمود : نمي خواهم بر شما سخت بگيرم !
مگر نه اينكه فرمود « و من اعرض عن ذكري فله معيشه ضنكي » ؟ پس كسي كه اعراض از ياد خدا نكرده، نمي تونه زندگي سختي داشته باشه! كسي كه ياد خدا رو داره؛ نبايد زندگي سختي داشته باشه! اگه احساس مي كنه زندگي پر از غم و اندوهي داره، بخاطر نزديكيش به قلب امام زمان نيست!!!! بله به خاطر اين هست كه اسلام رو نفهميده و دچار غم و اندوه شده از اين جهل ...

سلام دوست عزيز.

ببخشيد كه اينقدر دير بهتون سر زدم ، آخه درگير امتحاناتم بودم.

الان كه اومدم و وبلاگتون رو باز كردم. همين پستي كه دارم براش نظر مي نويسم رو كامل خوندم.

واقعا اين افكار و حالات و چيزهايي با انسان همراه هستش.

اميدوارم كه خدا امتحاناش سخت نباشه.البته خودم هم هميشه همين سوالات رو از خودم مي پرسيدم و حالا اين پست رو خوندم...

كمي قانع شدم...

اميدوارم كه هميشه موفق و مويد باشيد.

التماس دعاي فراوان.

پاسخام چرا نيست؟؟؟؟

خدا دلت رو شاد كنه

اما حتما حديث رو شنيدي كه المومن حزنه في قلبه و بشره في وجه

با سلام.

نظر به اين که پسورد وبلاگ شوکت سازند به دستم نرسيده است و از طرفي شما هم لطف داشته ، دعوت به همکاري با وبلاگ ايران اسلام داشته ايد ، در صورت صلاحديد متن فوق را در وبلاگ تان نمايش دهيد. بديهي است در جهت تكميل بحث مي توانيد مطلب را اصلاح كنيد.

چرا امامان شيعه دوازده نفر هستند؟

اين گونه شبهات را از چند منظر مي توان پاسخ داد:

1- نقل ؛ هر يک از امامان شيعه از نظر نقلي دو بار معرفي شده اند. يک بار توسط پيامبر اعظم(ص) که يک به يک امامان دوازده گانه را با اسم معرفي کرده است.( بحارالانوار/ ج 10/ ص 393) دوم هر امامي توسط امام پيش از خودش با اسم معرفي مي شده است.( ر.ک . اصول کافي ، بخش امامت)

2- تعبد ؛ بسياري از آموزه هاي ديني با اصل تعبد توجيه پذير است. خداوند تبارک وتعالي بر اساس صفت علم وحکمت، هماره تعبد به انجام اعمال و عقايدي را واجب مي گرداند که سعادت و نيک بختي بشر تامين گردد. پس بشر مي بايست به راي و نظر خداي مهربان خود اعتماد کرده ، بايد و نبايد هاي شرعي را پذيرا باشد؛ اگر چه قادر به تحليل و تفسير برخي از آنها نباشد.

3- تعقل؛ اگر بپذيريم که دين اسلام ، بواسطه احکام متعاليش برترين دين الهي است ، پس بايد بپذيريم که خداوند بر اساس قاعده لطف ، مي بايست بعد از پيامبر(ص) کساني را هم براي حفظ اين احکام و نيز اجراي صحيح آنها منصوب نمايد. اين افراد همان امامان معصوم(ع) هستند.

حال مي گوييم درعدد امامان سه فرض متصور است:

اول؛ عدد امامان نامحدود باشد و در هر عصر و دوره اي امامي هدايت مسلمين را به عهده بگيرد .

دوم عدد امامان بيشتر يا کمتر از دوازده باشد و آخرينشان زنده بماند و وظيفه امامت را به عهده بگيرد.

سوم عدد امامان دوازده باشد و آخرينشان زنده بماند و وظيفه امامت را به عهده بگيرد.

هر يک از اين سه فرض مي تواند تامين کننده هدف الهي از نصب امام باشد. اما اگر خداوند هر يک از اين فرض ها را انتخاب کند باز هم جاي اين سوال دارد که چرا آن فرض را انتخاب کرده است. از اين رو ، مي گوييم انتخاب عدد را به مصلحت خود خدا واگزار مي کنيم. براي ما مهم آن بوده که خدا در دين اسلام افرادي را براي هدايت خلايق و حفظ کيان دين برگزيند. حال اين که تعدادشان چند نفر باشد ، فرقي ندارد. اين را ديگر به حکمت بالغه خود خدا مي سپاريم.

پاسخ