عرض سلام مجدد خدمت شما دوست گرامي. اولا: لزوم لعن بر غاصبان حق اهل بيت عليهم السلام امري نيست که به راحتي بتوان آنرا رد نمود. باز هم تاکيد ميکنم که اگر مطلب :آيا محبت مخالف لعن است؟ را مطالعه بفرماييد و در رد آن اگر مطلبي داريد بيان کنيد. انسان در محبت نسبت به شخصي بدون ابراز برائت نسبت به دشمن آن شخص ، ناقص عمل کرده است. نميتوان ادعا کرد که کسي را دوست داريم اما نسبت به دشمنان آن شخص ، غاصبان حق آن شخص ، توهين کنندگان به آن شخص بي تفاوت بود. فرض بفرماييد که پسري به دختري علاقه مند است و نسبت به او ابراز محبت ميکند. شنيده است که فلان شخصي حق پدر او را غصب نموده و به مادر وي جسارت کرده است. آيا همين شنيده براي او کافي هست براي ابراز برائت يا خير؟ چگونه ما ادعاي محبت نسبت به حضرت بقيه الله را داريم اما نبايد بغض نسبت به غاصبان حق پدر بزرگوارشان و جسارت کنندگان به مادرشان را در دل بپرورانيم؟ تازه اين واقعيت تاريخي از کتب اهل سنت قابل استخراج است اما به فرض شنيدن تنها نيز انسان محب اين برائت را در دل ميپروراند.---- فکر ميکنم در مباحث قبلي داشتيم که بزرگترين مشکل ما ترک مستحبات به بهانه ي مستحب بودن و انجام مکروهات به بهانه ي مکروه بودن است که اجازه نميدهد انسان در مسير سير الي الله به مدارج بالايي برسد. حال چطور امور مستحبي بي اهميت شد؟ فرموديد ذکر خداوند. عرض کنم که مگر ذکر علي عباده نيست؟ مگر ميشود نسبت به دشمن علي لعن کرد و از علي غافل بود که اين لعن بر پايه ي توجه به وجود او معنا ميابد. اينها حلقه هاي يک زنجير هستند که هرکدام ترک شود رشته از هم گسسته خواهد بود. در بحث مفسده اي که مطرح نموديد باز به همان بحث تکراري نگاهي بيروني يا دروني به مسأله برميگرديم که به اندازه ي کافي در موردش بحث شده است. در مورد وحدت هم بايد عرض شود که قبل از شعار بايد مشکلات حل شود. در چهارچوب بحث و تبادل نظر. نميشود گفت که مشکلات را فعلا بي خيال شويم و با هم برادر باشيم. بايد نشست و مشکلات را حل کرد. شما در منزل با همسرتان اختلاف داريد. شايد در بيرون و در مقابل ديگران به ظاهر اين مشکل را بروز ندهيد اما تا وقتي که مشکل حل نشود اين اختلاف باقي است. مثال ما و اهل سنت هم اکنون همين است. ما در بيرون جامعه ي اسلامي به اتحاد تظاهر ميکنيم اما آنها حتي اين ظاهر را هم رعايت نميکنند. بعد در داخل خانه اهل سنت با شديدترين تعابير شيعيان را متهم ميسازند اما ما ميگوييم چون بيرون از خانه بايد وحدت داشت پس در داخل هم ما سکوت کنيم!! حاشا و کلا! در کل اختلاف فلسطين و اسرائيل ايران حامي فلسطين است و بعد از مرگ صدام آنها عزاي عمومي اعلام ميکنند!!! در اختلاف مسلمانان و غير مسلمانان در سراسر جهان ايران حامي مسلمانان است ولي در جنگ اسرائيل و لبنان مفتي عربستان حمايت از حزب الله را گناه اعلام ميکند چون شيعه هستند و از اسرائيليها بدتر!! در بيان ثانيا شما بايد عرض کرد که با وجود تمام اين مسائل ما باز هم از مسلمانان حمايت ميکنيم اما بايد بدانيم که چرا حمايت ميکنيم. اگر اميرالمومنين سکوت کردند به خاطر اسلام بود نه به خاطر حق بودن خلفاء که در خطبه ي شقشقيه تمام مسائل را بيان ميکنند. اگر امام حسن عليه السلام صلح ميکنند به خاطر اسلام بود نه به خاطر لايق بودن معاويه لعنت الله عليه به صلح. ما خيلي از مواقع فراموش ميکنيم که به خاطر اسلام است يا به خاطر حق بودن ناحقان!! ثالثا عرض ميکنم که 99% بازديد کنندگان همين 90% وبلاگ شيعه را شيعيان تشکيل ميدهند. مطمئن باشيد با مباحثي که شخص من با اهل سنت دارم آنها هم با وبلاگ من آشنا هستند ولي حتي يکبار هم به اينجا نيامده اند. مطمئن باشيد اگر ميامدند صداي اعتراضشان زودتر از برادران شيعه بلند ميشد. رابعا ما کاري با اهل سنت حاضر نداريم و ما هم همان غاصبان 1400 سال قبل و تابعان آنها که از سيره ي آنها تبعيت ميکنند را لعن ميکنيم. گرچه اين اعتقاد را هم داريم که "و من جحدکم کافر و من حاربکم مشرک و من رد عليکم في اسفل درک من الجحيم" و معتقديم که عايشه ام المومنين با اميرالمومنين