کریم کاری به جز جود و کرم ندارهآقام تو مدینه است ولی حرم نداره
سلام. بعضی اسمها هستند که با خودشون یه صفتی رو به همراه دارند. وقتی اسم حاتم رو میشنویم همه صفت بخشندگی رو باهاش به ذهنمون میاریم. وقتی میگند فلان کس خیلی کریمه چی توی ذهنمون میگذره؟ اگه قرار باشه پیشش بریم با چه انتظاری میریم؟
آخر ماه صفر که میشه شهادت سه نفر از بزرگوارترین و کریمترین و رئوفترین معصومین علیهم السلام هست. چه زمانی بهتر از این موقع و این زمان برای رفتن و گدایی کردن؟ شهادت رسول اکرم ، کریم اهل بیت و امام رئوف! گر گدا کاهل بود .... تقصیر صاحب خانه چیست؟ خوشبختانه راجع به رسول اکرم و امام رضا علیهما السلام کما بیش اطلاعاتی داریم. لذا برای بیشتر شدن معرفتمون نسبت به امام حسن علیه السلام کمی از ایشون مینویسم. حضرت در 15 رمضان به دنیا اومدند. اولین فرزند حضرت صدیقه طاهره و امیرالمومنین علیهما السلام. فکرش رو بکنید... نام گذاری ایشون توسط خداوند انجام گرفت و نام حسن از جانب جبرئیل به پیامبر ابلاغ گردید. نامی که در عصر جاهلیت سابقه نداشت. سنت عقیقه کردن برای اولین بار توسط پیامبر در میلاد امام حسن علیه السلام بنا نهاده شد. در خصوص رفتار حضرت گفته‌اند که در بخشش و کرم و سعه‌ی صدر هیچ کس به پای امام حسن علیه السلام نمیرسید تا جایی که به کریم اهل بیت مشهور گردیدند. حضرت چندین بار در طول عمر مبارکشون اموالشون رو با فقراء تقسیم نمودند. از مظلومیت حضرت همین بس که توسط همسرشون به شهادت رسیدند. امام وصیت نمودند که در کنار قبر جدشون دفن گردند. امام حسین علیه السلام حضرت رو در تابوتی گذاشتند و به سمت قبر رسول اکرم(ص) حرکت کردند. اما عایشه لعنة الله علیها سوار بر استری گفت اجازه نمیدهم کسی را که من دوست ندارم به منزل من وارد سازید. مروان فریاد زد چرا عثمان در دورترین محل در مدینه دفن شود اما حسن با پیامبر دفن شود؟ و نزدیک بود جنگی بین بنی امیه و بنی هاشم دربگیرد. در این حال بود که تابوت امام حسن تیرباران شد. خطاب به عایشه فرمودند روزی بر شتر نشستی – و جنگ جمل را راه انداختی – و روزی بر استر سوار شدی – و دستور دادی تا تابوت فرزند رسول خدا را تیرباران کنند! به این صورت اجازه ندادند که بدن مطهر امام حسن در کنار قبر پیامبر دفن شود و راهی بقیع شدند و در کنار آرامگاه جده‌اش فاطمه بنت اسد به خاک سپرده شدند.
یکی از سفارشهای امام حسن در بستر بیماری به یکی از یارانشان به نام خباده بن ابی‌امیه رو مینویسم. انشاءالله که همه بتونیم این سخن رو سرلوحه‌ی زندگیمون قرار بدیم. حضرت میفرمایند: برای سفر آخرت خود را آماده ساز و پیش از آنکه مرگت فرا رسد ، توشه‌ی خود را تهیه کن. بدان همانطور که تو در جستجوی دنیا هستی ، مرگ نیز به دنبال توست. امروز را دریاب و درباره‌ی روز آینده اندیشه مکن. بدان چنانچه در جمع‌آوری بیش از بهره‌ی خود بکوشی تنها خزینه دار دیگران هستی. بدان که اموال دنیا را چنانچه از راه حلال بدست آوری به حساب آن رسیدگی خواهد شد و چنانچه از راه حرام باشد کیفر خواهی شد. اگر خواهان شرف و عزت بدون وابستگی به خانواده میباشی و شکوه و عظمت بدون سلطنت را میخواهی از ذلت و خواری گناه و معصیت دوری کن و به نیروی اطاعت و فرمانبری خدا خود را آراسته ساز. چنانچه نیازی به همنشینی پیدا کردی از میان مردم کسی را انتخاب کن که همنشنی با او موجب وقار و سنگینی تو گردد. در امور پرارزش دست به سوی تو دراز کند کار نیک تو را از یاد نبرد در مصائب به همدردی تو بکوشد و تو را به یادخدا اندازد. اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.
پ.ن.1: انشاءالله امسال هم به سنت چند سال گذشته این توفیق رو داشته باشم که در ایام شهادت آخر صفر در حریم ملکوتی ثامن الحجج جهت عرض تسلیت دعاگوی دوستان باشم. شما هم دعا کنید.(نوای وبلاگ تقدیم به کریم اهل بیت ولی لایوم کیومک یا اباعبدالله!!)
پ.ن.2: می‌آیم باز هم مثل همیشه... با کوله‌باری از گناه اما با شوق دیدار شما... آخر یک روز این عبد سر به هوای شما... این هوادار خیالی شما که با همین خیال خوش است... آخر روزی یاد خواهد گرفت که ترک گناه کند... این بار هم شما با رأفت همیشگی خود راهم دادید... اما این بار برای خداحافظی می‌آیم... سلامتان را همراهم کنید شاید این‌بار ورود از باب الرضا راحتتر از بار قبل باشد. تمام زندگیم فدای شما... همه بود و نبودم... همه عمر و جوانیم... و اعلام میدارم که پناهی امن تر از حصن حصین ولایت شما نمیشناسم...ْ زَائِرٌ لَکُمْ عَائِذٌ بِکُمْ لَائِذٌ بِقُبُورِکُمْ مُسْتَشْفِعٌ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُم
