بسم رب المنتظر المهدی

سرمایه محبت زهراست دین من                من دین خویش را به دو دنیا نمیدهم

شِیعَتُنَا یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا همانا شیعیان ما با شادی ما شاد میشوند و با غم ما غمگین.

مظلومیت آنچنان بر وجود تو سایه افکنده است که یادت بی اراده و ناگزیر ، آتش بر خرمن وجود می‌افکند و خاطره‌ات بغض را در گلو میشکند. با ولادتت گرچه جهان معنا گرفت ، هدف و غایت آفرینش تحقق یافت و فضیلت جامه تسلیم پوشید ، با ولادتت اگر چه راز سر به مهر پاکی و عصمت گشوده گشت و چشم جهان زنان از ظلمت فقدان اسوه و الگو ، به نور خیره کننده وجود نمونه و بی همتای تو روشنی یافت ، با ولادتت اگر چه پارسایی تولد یافت ، نجابت جوانه زد ، عشق شکوفه کرد ، فدا کاری جان گرفت ، مادری و زن بودن افتخار شد و رایحه ایثار در جهان پیچید ، و وفاتت اگرچه وفات این همه بود و بی تردید رحلت نور، ولیکن آن مظلومیت هیجده ساله که بر تو گذشت ، وفات و تولد را بر ما یکسان کرد. یاد تو با هر بهانه ای – وفات یا ولادت – بغض را در گلویمان میشکند و جگرمان را آتش میزند. چرا پیامبر در تولد حسین گریست و آب دیدگانش را با مهر متبرک لبانش بر گلوی حسین جاودانه کرد؟ چه رازی بود در ولادت حسین؟ چرا مولای عاشقان علی علیه السلام در ولادت باب الحوائج بر دست و بازوانش بوسه زد و گریست؟

اسراری اینگونه است آنچه در ولادت تو نیز ما را میگریاند در آن خانه کوچک، رازی به وسعت تاریخ نهفته است. چنان مظلومیتی بر آن خانه کوچک سایه گسترده است و چنان جراحتی بر آن قلب آفرینش فرود آمده است و چنان زخمی بر آن جگر تاریخ نشسته است که هیچ حادثه ای هم نمیتواند دلهای شیعیان، طواف کنندگان آن حرم خداوند را مسرور دارد.

آری آن مظلومیت نیلی که بر چهره تو نشسته بود ، نمیگذارد لبخند بر چهره نه تشیع و نه اسلام که حتی انسانیت بعد از تو بنشیند. به هرحال آن در ، بر آن پهلو شکسته است، چه تفاوت دارد که در وفاتت این خاطره عرش سوز و جگر خراش را تداعی کنیم یا در ولادتت؟

مهم این است که تو مظلوم بزرگترین جنایت تاریخ واقع گشته ای (و خدا لعنت کند مسببان آن جنایت را) مهم این است که صبر لایتناهی خدا در جانکاه‌ترین حادثه آفرینش در تو به تجلی نشسته است. مهم اشکهای علی است و لرزش گونها هایش به هنگام شستشوی پیکر تو ، مهم گریه های دادخواه و اشکهای ظلم برانداز توست و سر بر دیوار نهادن علی و زار زدن علی ، مهم صبر توست در مصائب علی و صبر علی است در مصائب تو و از همه مهمتر تشییع شبانه و مظلومانه پیکر توست.

همه بر سر مزار عزیزشان عقده دل وا میکنند اما آن کس که قبری برای عزیزش نمیشناسد چطور؟ او بغضش را با خود به کجا میتواند ببرد؟ کجا میتواند عقده دل بگشاید؟ این است مظلومیت تو و به تبع ، مظلومیت شیعیان تو. کجا گریه کنند عاشقان تو بر مصائب تو؟ کجا اشک بریزند دلدادگان تو بر مظلومیت تو؟ و کجا ضجه بزنند فرزندان تو در فقدان تو؟ این است مظلومیت تو و به تبع مظلومیت شیعیان تو.

و این است که : یاد تو به هر بهانه‌ای – وفات یا ولادت – بغض را در گلویمان میشکند و جگرمان را آتش میزند. (برگرفته از کتاب خدا کند تو بیایی استاد سیدمهدی شجاعی با اندکی تلخیص و تصرف)

میلاد با سعادت ام ابیها ، حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها بر فرزند برومندش حضرت صاحب العصر و الزمان روحی و ارواحنا لتراب مقدمه فداء ، شیعیان آن حضرت علی الخصوص بانوان گرامی فرخنده و مبارک باد. انشاءالله که همه بتوانیم با الگوگیری از زندگی آن حضرت مدارج رشد و تعالی را به سرعت طی کنیم.