بسم رب المنتظر المهدی

یک چهارم مهمونی هم تموم شد! راستی به این اندازه به خدا نزدیک شدیم یا باز داریم توبه و بازگشت رو به عقب میندازیم؟ باز داریم میگیم حالا بذار شبهای قدر بیاد! دیگه توبه میکنم و برمیگردم. قول میدم توی اون شبها دیگه عهدم رو با خدا محکم کنم!!! حواسمون باشه اسیر این نفس مسوفه نشیم که هی کار امروز رو به فردا میندازه.

داشتیم شرایط و نوع کسب معرفت صحیح رو با هم بررسی میکردیم تا بتونیم به فلسفه خلقتمون برسیم(پستهای گذشته در آرشیو فلسفه آفرینش جمع آوری شده است) در دو پست قبلی دیدیم که باید معرفت صحیح بدست بیاریم و این معرفت جز از طریق اهل بیت علیهم السلام بدست نمیاد. در این پست میخوام از تسلیم بودن صحبت کنم. تا حالا شده یک حدیثی ، حرفی ، حکمی به گوشمون بخوره و باوجود اینکه میدونیم درسته اما انجامش برامون سخت باشه؟ خوب اشکال کار کجاست؟ اشکال اینه که تسلیم محض نیستیم و تا تسلیم نباشیم نمیتونیم به معرفت برسیم. امام صادق علیه السلام میفرمایند: بدرستیکه شما از صالحین نخواهید بود مگر اینکه معرفت داشته باشید و معرفت نخواهید داشت تا اینکه تصدیق کنید(باور داشته باشید) و تصدیق نمیکنید و باور ندارید تااینکه تسلیم باشید.(1)

پس میبینیم که تسلیم شدن نسبت به اهل بیت شرط تصدیق کردن اونهاست و تصدیق کردن هم شرط داشتن معرفته و داشتن معرفت هم پیش شرط عمل صالح و عبادته. خوب کسی که این شرایط رو نداشته باشه اصلا مومن نیست دین ما ، دینی که خدا ازش راضیه اسلامه اسلام هم از ریشه تسلیم هست و اگر کسی تسلیم نباشه ایمان نداره چنانچه فرمودند: هیچ فردی مومن نخواهد بود مگر اینکه خدا و رسولش و همه امامان و امام زمانش را بشناسد و به آن حضرت ارجاع دهد(در کارها به امام زمانش رجوع کند) و در برابر او تسلیم باشد.(2) خوب ممکنه اینجا این سئوال در ذهنها ایجاد بشه که حالا که امام زمان ما روحی فداه غایب هستند چه باید کرد؟ جواب این سئوال رو انشاءالله در پست بعدی میدیم.

یک اشاره دیگه هم بکنم که تسلیم یعنی پذیرفتن به دل! و صد البته به عمل. امام صادق علیه السلام میفرمایند: اگر کسانی خداوند را که شریکی ندارد عبادت کنند و نماز برپادارند و زکات دهند و حج روند و در ماه مبارک رمضان روزه بگیرند (حواسمون رو کمی جمع کنیم) سپس باوجود اینها نسبت به چیزی که خدا یا رسول او انجام داده‌اند بگویند که چرا خلافش را انجام نداده‌اند ، یا حتی این احساس را در دلشان داشته باشند مشرک میشوند. سپس این آیه را قرائت نمودند: "نه! قسم به خداوندت که ایمان نخواهند آورد تا آنکه در اختلافاتشان تو را حاکم کرده و پذیرفتن حکم تو برایشان سخت نباشد و کاملا تسلیم باشند." سپس حضرت فرموند: برشما باد که تسلیم شوید.(3)

اصلا اثبات هم نمیخواد که با تسلیم بودن به معرفت و بعدش به هدف خلقت میتونیم برسیم فکر میکنم مشخص باشه که اگه تسلیم محض فرامین اماممون باشیم به همه جا میرسیم. اما یک لحظه فکر کنیم ببینیم آیا واقعا ما تسلیم اهل بیت هستیم؟ آیا توی خیابونهای شهرمون که داریم راه میریم حواسمون به خواسته و انتظار امام زمانمون از ما هست؟ آیا وقتی به یک گناه میرسیم تسلیم خواسته امام زمانمون میشیم یا اینکه تسلیم نفس و شیطانمونیم و دل امام زمانمون رو میشکونیم؟ هیچ وقت دیر نیست. بیایید توی این ایام با هم قرار بذاریم که سعی کنیم ، تمرین کنیم که تسلیم بشیم. این روزها شیطان دربنده!! اگه این روزها هم نتونیم که دیگه....

1) عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّکُمْ لَا تَکُونُونَ صَالِحِینَ حَتَّى تَعْرِفُوا وَ لَا تَعْرِفُوا حَتَّى تُصَدِّقُوا وَ لَا تُصَدِّقُوا حَتَّى تُسَلِّمُوا(اصول کافی جلد1 صفحه 181)

2) َ أَدْنَى مَعْرِفَةِ الْإِمَامِ أَنَّهُ عِدْلُ النَّبِیِّ إِلَّا دَرَجَةَ النُّبُوَّةِ وَ وَارِثُهُ وَ أَنَّ طَاعَتَهُ طَاعَةُ اللَّهِ وَ طَاعَةُ رَسُولِ اللَّهِ وَ التَّسْلِیمُ لَهُ فِی کُلِّ أَمْرٍ وَ الرَّدُّ إِلَیْهِ وَ الْأَخْذُ بِقَوْلِه(بحارالانوار جلد4 صفحه54)

3) قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَوْ أَنَّ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ آتَوُا الزَّکَاةَ وَ حَجُّوا الْبَیْتَ وَ صَامُوا شَهْرَ رَمَضَانَ ثُمَّ قَالُوا لِشَیْ‏ءٍ صَنَعَهُ اللَّهُ أَوْ صَنَعَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص أَلَّا صَنَعَ خِلَافَ الَّذِی صَنَعَ أَوْ وَجَدُوا ذَلِکَ فِی قُلُوبِهِمْ لَکَانُوا بِذَلِکَ مُشْرِکِینَ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فِیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فِی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلِیماً ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَلَیْکُمْ بِالتَّسْلِیم(اصول کافی جلد 1 صفحه 390)