بسم رب المنتظر المهدی

سلام. ایندفعه کمی متفاوت مینویسم. ما باید تکلیف خودمون رو با خودمون روشن کنیم. یا مسلمون هستیم یا نیستیم. یا قرآن و وعده های اون رو قبول داریم یا نداریم. خداوند در سوره مبارکه اسراء میفرماید: "ما در تورات حکم به انقراض بنی اسرائیل نمودیم زیرا بنی اسرائیل دوبار در زمین فساد نمودند و بر دیگران فخر فروشی و بزرگی بسیار خواهند نمود" همچنین در سوره مبارکه اعراف آیه  167داریم: "پروردگار تو  اعلام میدارد کسانی را بر یهودیان چیره خواهد کرد که تا روز قیامت آنانرا مجازات و شکنجه خواهند نمود" و آخرین آیه که اشاره میکنم آیه 104 سوره اسراء است که میفرماید: "و ما میان آنان تا روز قیامت دشمنی و کینه توزی افکندیم و هرگاه آتش جنگی برافروزند ، خداوند آنرا فرو مینشاند"

این متن رو به بهانه حملات ددمنشانه رژیم صیهونیستی اسرائیل و مقاومت جانانه شیعیان حزب الله مینویسم. وقتی تحقیق رو شروع کردم میخواستم فقط به قرآن استناد کنم اما به این روایت رسیدم و دیدم امروز اسرائیل درگیر جنگ با کسانی شده است که به آیه ولایت ایمان دارند و در این روایت رسول اکرم (ص) به صراحت این ایمان رو موجب نابودی و غلبه بر یهود میشمرد. شما هم بخونید و دست به دست توی اینترنت بچرخونید تا به گوش رزمندگان اسلام برسه. اینجاست که انسان یقین پیدا میکنه اسلام مربوط به یک زمان و یک مکان نیست.ماجرا مربوط به شخصی به نام عبدالله‌بن سلام هست که یهودی بوده و تازه مسلمان شده و توسط همسایگان و دوستان یهودیش مورد آزار و اذیت قرار گرفته. نزد پیامبر میآید و در همان هنگام آیه ولایت بر پیامبر نازل میشود و ما بقی ماجرا (رنگ سبز رنگ روایت است و رنگ قرمز آیه قرآنی که پیامبر آنرا تفسیر نموده است)

فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ رَسُولُ اللَّهِ ص غَشِیَهُ مَا کَانَ یَغْشَاهُ عِنْدَ نُزُولِ الْوَحْیِ عَلَیْهِ مِنْ تَعْظِیمِ أَمْرِ اللَّهِ تَعَالَى ثُمَّ سَرَى عَنْهُ وَ قَدْ أُنْزِلَ عَلَیْهِ إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ  قَالَ یَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ سَلَامٍ إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ نَاصِرُکُمُ اللَّهُ عَلَى الْیَهُودِ الْقَاصِدِینَ بِالسُّوءِ لَکَ وَ رَسُولُهُ إِنَّمَا وَلِیُّکَ وَ نَاصِرُکَ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ صِفَتُهُمْ أَنَّهُمْ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ أَیْ وَ هُمْ فِی رُکُوعِهِمْ ثُمَّ قَالَ یَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ سَلَامٍ وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا  مَنْ تَوَلَّاهُمْ وَ وَالَى أَوْلِیَاءَهُمْ وَ عَادَى أَعْدَاءَهُمْ وَ لَجَأَ عِنْدَ الْمُهِمَّاتِ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَیْهِمْ فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ  جُنْدَهُ هُمُ الْغالِبُونَ  لِلْیَهُودِ وَ سَائِرِ الْکَافِرِینَ أَیْ فَلَا یَهُمَّنَّکَ.

پس شنیدم که رسول خدا را فراگرفت آنچه او را فرامیگرفت هنگام نزول وحی به خاطر تعظیم در برابر فرمان خدا سپس این حالت جریان یافت و نازل شد بر او "بدرستیکه سرپرست شما خدا و رسول او و کسانیکه ایمان آوردند و نماز را برپا میدارند و زکات میدهند درحالیکه در رکوع هستند ، میباشند" پس فرمود یا عبدالله به درستیکه ولی شما خداست و یاری کننده شما بر یهود که قصد بد برای تو و رسول او کرده اند خداست. همانا سرپرست و یاری کننده تو کسانی هستند که ایمان آورده اند ، کسانی که صفتشان این است که نماز را برپا میکنند و زکات میدهند در حالیکه در حالت رکوع هستند. یعنی در رکوع نمازشان. سپس فرمود ای عبدالله کسی که خدا و رسولش و آنان که ایمان آوردند را دوست بدارد و کسانیکه آنها را دوست دارند دوست بدارد و دشمن بدارد دشمنان آنها را در امور مهم پناه ببرد به خداوند سپس به آنها پس به درستیکه حزب الله ، سپاهیانش پیروز میشوند بر یهود و سایر کافرین و غمی برایشان نیست.

یَا ابْنَ سَلَامٍ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى وَ هَؤُلَاءِ أَنْصَارُکَ وَ هُوَ کَافِیکَ شُرُورَ أَعْدَائِکَ وَ ذَائِدٌ عَنْکَ مَکَایِدَهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا عَبْدَ اللَّهِ بْنَ سَلَامٍ أَبْشِرْ فَقَدْ جَعَلَ اللَّهُ لَکَ أَوْلِیَاءَ خَیْراً مِنْهُمْ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ مَنْ هَؤُلَاءِ الَّذِینَ آمَنُوا فَنَظَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَى سَائِلٍ فَقَالَ هَلْ أَعْطَاکَ أَحَدٌ شَیْئاً الْآنَ قَالَ نَعَمْ ذَلِکَ الْمُصَلِّی أَشَارَ إِلَیَّ بِإِصْبَعِهِ أَنْ خُذِ الْخَاتَمَ فَأَخَذْتُهُ فَنَظَرَ إِلَیْهِ وَ إِلَى الْخَاتَمِ فَإِذَا هُوَ خَاتَمُ عَلِیٍّ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص اللَّهُ أَکْبَرُ هَذَا وَلِیُّکُمْ بَعْدِی وَ أَوْلَى النَّاسِ بَعْدِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ ع

ای پسر سلام بدرستیکه خدا و اینها(رسولش و کسانیکه ایمان آوردند و در حال رکوع زکات میدهند) یاری کننده هایت هستند و آن کافیست برای تو جهت امان از شر دشمنانت و حامی تو از نیرنگهایشان. پس رسول خدا فرمود ای عبدالله بشارت ده که همانا خدا قرار داد برای تو اولیائی بهتر از آنان(یهود) خدا و رسولش و آنان که ایمان آوردند و زکات دادند در حالت رکوع. پس عبدالله گفت کیستند آنانکه ایمان آوردند. پس رسول خدا نگاه کرد بر سائل و گفت آیا کسی به تو اکنون چیزی داد؟ گفت بله آن نماز گذار و اشاره کرد با انگشتش که انگشتر را بگیر و آنرا گرفتم . پس به او و به انگشتر نگاه کرد. آن انگشتر علی بود پس رسول اکرم فرمود: الله اکبر. این ولی شما بعد از من و سرپرست مردم است. علی بن ابیطالب.

در ادامه دارد که کارهای عبدالله آسان شد و همسایگان یهودیش مریض شدند و به فقر مبتلا گشتند و... تا جاییکه از همسایگان یهودیش هیچ کس باقی نماند مگر آنکه به او محتاج شد و خدا حیله یهود را بر او خنثی نمود و زندگی او را به واسطه ایمان به رسول خدا و دوستی و محبت علی ولی خدا طیب و پاک گرداند.(بحارالانوار جلد9 صفحه 328 باب احتجاج النبی علی الیهود)

خداوندا پیروزی را نصیب رزمندگان اسلام و حزب الله لبنان بگردان. آمین

بسم رب المنتظر المهدی

سرمایه محبت زهراست دین من                من دین خویش را به دو دنیا نمیدهم

شِیعَتُنَا یَفْرَحُونَ بِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا همانا شیعیان ما با شادی ما شاد میشوند و با غم ما غمگین.

مظلومیت آنچنان بر وجود تو سایه افکنده است که یادت بی اراده و ناگزیر ، آتش بر خرمن وجود می‌افکند و خاطره‌ات بغض را در گلو میشکند. با ولادتت گرچه جهان معنا گرفت ، هدف و غایت آفرینش تحقق یافت و فضیلت جامه تسلیم پوشید ، با ولادتت اگر چه راز سر به مهر پاکی و عصمت گشوده گشت و چشم جهان زنان از ظلمت فقدان اسوه و الگو ، به نور خیره کننده وجود نمونه و بی همتای تو روشنی یافت ، با ولادتت اگر چه پارسایی تولد یافت ، نجابت جوانه زد ، عشق شکوفه کرد ، فدا کاری جان گرفت ، مادری و زن بودن افتخار شد و رایحه ایثار در جهان پیچید ، و وفاتت اگرچه وفات این همه بود و بی تردید رحلت نور، ولیکن آن مظلومیت هیجده ساله که بر تو گذشت ، وفات و تولد را بر ما یکسان کرد. یاد تو با هر بهانه ای – وفات یا ولادت – بغض را در گلویمان میشکند و جگرمان را آتش میزند. چرا پیامبر در تولد حسین گریست و آب دیدگانش را با مهر متبرک لبانش بر گلوی حسین جاودانه کرد؟ چه رازی بود در ولادت حسین؟ چرا مولای عاشقان علی علیه السلام در ولادت باب الحوائج بر دست و بازوانش بوسه زد و گریست؟

اسراری اینگونه است آنچه در ولادت تو نیز ما را میگریاند در آن خانه کوچک، رازی به وسعت تاریخ نهفته است. چنان مظلومیتی بر آن خانه کوچک سایه گسترده است و چنان جراحتی بر آن قلب آفرینش فرود آمده است و چنان زخمی بر آن جگر تاریخ نشسته است که هیچ حادثه ای هم نمیتواند دلهای شیعیان، طواف کنندگان آن حرم خداوند را مسرور دارد.

آری آن مظلومیت نیلی که بر چهره تو نشسته بود ، نمیگذارد لبخند بر چهره نه تشیع و نه اسلام که حتی انسانیت بعد از تو بنشیند. به هرحال آن در ، بر آن پهلو شکسته است، چه تفاوت دارد که در وفاتت این خاطره عرش سوز و جگر خراش را تداعی کنیم یا در ولادتت؟

مهم این است که تو مظلوم بزرگترین جنایت تاریخ واقع گشته ای (و خدا لعنت کند مسببان آن جنایت را) مهم این است که صبر لایتناهی خدا در جانکاه‌ترین حادثه آفرینش در تو به تجلی نشسته است. مهم اشکهای علی است و لرزش گونها هایش به هنگام شستشوی پیکر تو ، مهم گریه های دادخواه و اشکهای ظلم برانداز توست و سر بر دیوار نهادن علی و زار زدن علی ، مهم صبر توست در مصائب علی و صبر علی است در مصائب تو و از همه مهمتر تشییع شبانه و مظلومانه پیکر توست.

همه بر سر مزار عزیزشان عقده دل وا میکنند اما آن کس که قبری برای عزیزش نمیشناسد چطور؟ او بغضش را با خود به کجا میتواند ببرد؟ کجا میتواند عقده دل بگشاید؟ این است مظلومیت تو و به تبع ، مظلومیت شیعیان تو. کجا گریه کنند عاشقان تو بر مصائب تو؟ کجا اشک بریزند دلدادگان تو بر مظلومیت تو؟ و کجا ضجه بزنند فرزندان تو در فقدان تو؟ این است مظلومیت تو و به تبع مظلومیت شیعیان تو.

و این است که : یاد تو به هر بهانه‌ای – وفات یا ولادت – بغض را در گلویمان میشکند و جگرمان را آتش میزند. (برگرفته از کتاب خدا کند تو بیایی استاد سیدمهدی شجاعی با اندکی تلخیص و تصرف)

میلاد با سعادت ام ابیها ، حضرت صدیقه کبری سلام الله علیها بر فرزند برومندش حضرت صاحب العصر و الزمان روحی و ارواحنا لتراب مقدمه فداء ، شیعیان آن حضرت علی الخصوص بانوان گرامی فرخنده و مبارک باد. انشاءالله که همه بتوانیم با الگوگیری از زندگی آن حضرت مدارج رشد و تعالی را به سرعت طی کنیم.