بسم رب المنتظر المهدی
مژده ای اهل ولاء ماه ربیع الاول است              شادی و شور و شعف بر همه خیرالعمل است
فرارسیدن ایام شادی دل اهل بیت علیهم السلام، غدیر ثانی، روز به درک واصل شدن سرچمشه‌ی تمام خبائث و بنیانگذار تمام بدعتهای در دین، الکافر المردود، ثانی اثنین نمرود، غاصب مقام خلیفة اللهی، سرسلسله‌ی سپاه شیطان، غاصب ارض فدک، المدفون بقعر الدرک، عدو الله و عدو الرسول، الذی انکر حق البتول، دشمن اهل بیت و قرآن، قاتل ناموس خدا بر حضرت بقیة الله روحی و ارحنا لتراب مقدمه فداء و شما دوستان و شیعیان حضرت مبارک

سلام. آدم اگه تصمیم بگیره توی مسیر باشه، اگه بخواد که در راه رضایت اهل بیت علیهم السلام قدم برداره، اولین قدم رو برداشته! سختی راه از اینجا شروع میشه و مرد روزهای سخت برای رسیدن به مقصد اینجا معلوم میشه. تصمیم رو که گرفتی لَنَهدینّهُم سُبُلَنا انجام میشه! وعده‌ی الهی که تخلف ناپذیره! اما شیطان هم بیکار ننشسته، اونهم مسیرهایی رو آراسته وسط این راهها میگذاره! یک جلسه تشکیل میده با ظاهری کاملا مذهبی و آدم رو باهاش آشنا میکنه. یک کتاب، یک دوست، یک زیارت، یک وبلاگ یا...! به نظر شما چطور میشه قدم دوم رو هم صحیح برداشت؟

یک کلام رو حتما شنیدید(حدیث نیست) الطُرُقُ الی الله بِعَدد اَنفاسِ الخَلائِق. راههای به سمت خدا به تعداد انسانهاست. کلام زیبایی هست اما نه اونطور که خیلیها تفسیر میکنند. هر روز در نماز چندین بار از خدا میخواهیم که: اِهدِنا الصِراطَ المُستَقیم. راه مستقیم یکی است و کوتاهترین مسیر برای رسیدن به هدف. سُبُل و طُرُقی قابل قبول هستند که انسان رو در مسیر صراط مستقیم قرار بدهند و وقتی کسی به این صراط رسید باید به سرعت طی طریق کنه برای رسیدن به هدف! در کل میشه گفت شناختِ صحیحِ صراطِ مستقیم، برای تشخیصِ درستی و غلطی اون راههایی که جلوی پای آدم قرار میگیره خیلی مهمه. امیرالمؤمنین علی علیه السلام میفرمایند: "انا الصِراطُ المُستَقیم" راه علی، سیره‌ی علی، کلام علی، معرفت علی و اولاد علی علیهم السلام ملاک تشخیص درستی یا غلطی هر مسیری هستند. هرقدر بیشتر بکوشیم جهت شناخت راه اهل بیت علیهم السلام، بیشتر و بیشتر خودمون رو از آفتهای شیطان و اطرافمون حفظ کردیم. اومده بودم خداحافظی کنم نمیدونم چرا این متن نوشته شد!!! باشه واسه پی‌نوشتها. یا علی. اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

پ.ن.1: سید شهیدان اهل قلم چه زیبا مینویسد: لِیَرغَبَ المُؤمنُ فی لِقاءِ رَبّه...عجب رازی در این رمز نهفته است! کربلا آمیزه‌ی کرب است و بلا... و بلا افق طلعت شمس اشتیاق! و آن تشنگی که کربلائیان کشیده‌اند، تشنگی راز است. آن شراب طهور که شنیده‌ای بهشتیان را میخورانند، میکده‌اش کربلاست...ساقی‌اش حسین است. حسین از دست یار مینوشد و ما از دست حسین!
پ.ن.2:چه زود گذشت اینجا بود که نوشتم 150روز یعنی 10روز کمتر از چهار 40روز! و امروز باید بنویسم...! نوشتم که تصمیم عاشورا یک شبه نبوده و عمری سرمایه‌ی آن تصمیم بوده برای انتخاب بین لشگر حق و باطل! کارنامه‌ی عملم را برای پدر میبرم تا آن صراطِ مستقیم، آن حبلُ الله المَتین نمره‌اش دهد و اصلاحش کند چرا که میزان اعمال در این دنیا و آن دنیا خود اوست! آن ادعای قَصَدتُ حَریمَک را آیا امروز شایسته‌ی ورود به حَرَمت میدانی؟
پ.ن.3: متنهای 2سفر قبل: "با اجازه‌ی آقام امام رضا" و "کربلا قرارمون" . همچنین متن مرتبط با این روزها با عنوان: "غدیر ثانی"
پ.ن.4: عزیزی پرسید چطور زائرش شدی؟ یقین که مانند قبل از سر لیاقت نیست که دامان آلوده کجا و آن حریم آسمانی اما تنها یک نکته به نظر رسید که در نوای وبلاگ بیان شد: "همه اینها برکت امام رضاست ، روزی بی عدد امام رضاست"
پ.ن.5: اگر قصوری بوده حلال کنید. انشاءالله بعد از گرفتن اذن زیارت از مولایم حجت هشتمین، جمعه برمیگردم و کامنتها رو میخونم که اگر دلخوری بوده پوزش بطلبم و شنبه کمی سبکتر عازم کربلا بشم.