بسم رب المنتظر المهدی

حال که دریافتیم محبت اهل بیت علیهم السلام بر همه ما واجب است ، چگونه باید این محبت را در خود و خانواده خود ایجاد نماییم؟

در کتاب عشق برتر در چندین مرحله از آنها صحبت به میان آمده است که با هم آنها را مرور میکنیم:

راههای ایجاد محبت

1 - دوران پیش از کودکى

آنچه در ساختن شخصیت‏یک انسان مؤثر است، خیلى پیشتر ازمدرسه و جامعه آغاز مى‏شود و به مساله تغذیه، شیر مادر، روحیات والدین،شرایط ایام باردارى، انعقاد نطفه و... هم مربوط مى‏شود و موضوع وراثت‏نیز، در جاى خود مهم است.

اهل معرفت و انسانهاى دقیق و ارزشى، در به وجود آوردن نسلى پاک،نجیب، باایمان و اهل صلاح و فلاح، به این نکات و ریزه‏کاریها هم توجه‏مى‏کنند.

آنچه در آداب و سنن اسلامى در مورد کودکان و نوزادان است (از قبیل:از خداوند فرزند صالح خواستن، دایه صالح گرفتن براى شیر دادن، توجه به‏انتقال اخلاق دایه به فرزند، کام نوزاد را با آب فرات و تربت کربلا برداشتن، هنگام تولد و نامگذارى در گوش او اذان و اقامه گفتن، نام نیک بر او نهادن،از نام ائمه بر فرزندان گذاشتن، یاد دادن قرآن و حدیث اهل بیت‏به‏فرزندان و آموختن نماز و واداشتن به روزه و... ) همه نشان دهنده تاثیراینگونه امور در خلق و خوى کودکان است.

از على‏علیه السلام روایت است که فرمود: من از خداى خود فرزندانى زیباروى وخوش قامت نطلبیدم، بلکه از پروردگارم خواستم فرزندانى به من عطا کندکه مطیع خدا و خائف از او باشند، تا هر گاه به آنان مى‏نگرم که مطیع‏خدایند، چشمانم روشن گردد. (بحارالانوار، ج‏101، ص‏98) .

امام سجادعلیه السلام نیز در دعاى مخصوص فرزندان، بیشتر نکته‏هاى‏معنوى و دینى و اخلاقى و صلاح و فلاح و تقوا و بصیرت و اطاعت‏خدا ومحبت اولیاى الهى و دشمنى با دشمنان خدا مى‏طلبد:

«و اجعلهم ابرارا اتقیاء بصراء سامعین مطیعین لک ولاولیائک‏محبین مناصحین و لجمیع اعداءک معاندین و مبغضین‏». (صحیفه سجادیه، دعاى 25).

پس دوران کودکى، فصل تربیت دینى و تربیت ولایى کودکان است ومحبت اهل بیت هم یکى از شاخه‏هاى همین «تربیت دینى‏» است.

من غم و مهر حسین، با شیر از مادر گرفتم                               روز اول کامدم، دستور تا آخر گرفتم

بر مشام جان زدم یک قطره از بوى حسینى                        سبقت از مشک و گلاب و نافه و عنبر گرفتم

حضور ما در جلسات حسینى و اشک ریختن در سوگ اباعبدالله‏علیه السلام وشنیدن حرف و حدیث امامان و اهل بیت، در روح کودکى که در رحم یا درآغوش دارد، تاثیرگذار است.

«... در حسینیه دلمان، مرغهاى محبت‏سینه مى‏زنند و اشکهاى یتیم‏در خرابه چشم، بیقرارى مى‏کنند. سینه ما تکیه‏اى قدیمى است،سیاهپوش با کتیبه درد و داغ. درب آن با کلید «یا حسین‏» باز مى‏شود وزمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو مى‏شود.

ما دلهاى شکسته خود را وقف اباعبدالله‏علیه السلام کرده‏ایم و اشک خود را نذرکربلا، و این «وقفنامه‏» به امضاى حسین‏علیه السلام رسیده است. این است که‏زیارت، ترجیع بند ایام سال ماست.

صبحها وقتى سفره دعا و عزا گشوده مى‏شود، دل روحمان گرسنه‏عاطفه و تشنه عشق مى‏شود. ابتدا چند مشت «آب بیدارى‏» به صورت‏جان مى‏زنیم، تا «خواب غفلت‏» را بشکنیم. زیارتنامه را که مى‏بینیم،چشممان آب مى‏افتد. «السلام علیک‏» را که مى‏شنویم، بوى خوش کربلابه مشاممان مى‏رسد. توده‏هاى بغض در گلویمان متراکم مى‏گردد و هواى‏دلماى ابرى مى‏شود و آسمان دیدگانمان بارانى.

سر سفره ذکر مصیبت، قندان دهانمان را پر از حبه قندهاى «یاحسین‏» مى‏کنیم و نمکدان چشممان دانه دانه اشک بر صورتمان‏مى‏پاشد. به دهان که مى‏رسد، قند و نمک در کاممان مى‏آمیزد و این‏محلول شور و شیرین، درمان عشق ماست و نمک‏گیر سفره حسین‏علیه السلام‏مى‏شویم. این است که تا آخر عمر، دست و دل از حسین‏علیه السلام بر نمى‏داریم.آنگاه جرعه جرعه زیارت عاشورا مى‏نوشیم و سر سفره توسل، «ولایت‏» رالقمه لقمه در دهان کودکانمان مى‏گذاریم.

غذاى ما از عطاى حسین‏علیه السلام است. الحمدلله... در این خشکسالى دل‏و قحطى عشق، نم نم باران اشک، غنیمتى است که رواق آینه کارى شده‏چشمان ما را شستشو مى‏دهد. خدایا ما را به چشمه کربلا و نهر علقمه‏تشنه‏تر کن و معماراشک را براى آبادى دلهایمان بفرست.

امروز بر سردر دلهاى ما پرچمى نصب شده که بر آن نوشته است:«السلام علیک یا اباعبدالله‏».

ریشه‏هاى حب اهل بیت، در دوران خردسالى و شیرخوارگى نیرومى‏گیرد و در جوانى و بزرگسالى میوه و برگ و بار مى‏دهد. آرى...

ادامه دارد...

بد ندیدم در این جا به این روایت زیبا نیز اشاره کنم: روزی شخصی خدمت رسول اکرم (ص) آمد و عرض کرد یا رسول الله من به همسر خود شک کرده ام و مطمئن نیستم که این فرزند از من است یا از دیگری ، شما برای من حلال زاده بودن یا نبودن وی را مشخص نمایید.

رسول الله مکثی نمودند و گفتند کودکت را در میان افراد حاضر در حلسه بگردان، کودک دست به دست میان اصحاب میگشت تا به دست مبارک امیرالمؤمنین (ع) رسید. کودک از شادی شروع به دست و پا زدن نمود.

رسول الله فرمودند : فرزندت حلال زاده است. یکی از نشانه های حلال زاده بودن محبت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. کسی که با علی دشمنی داشته باشد ، قطعا حلال زاده نخواهد بود.

التماس دعا

http://groups.yahoo.com/group/iranislam/