سیّد بن طاوس روایت کرده ازمحمد بن ذکوان که معروف به سجّاد است (براى آنکه آنقدر سجده کرد و گریست در سجودکه نابینا شد) گفت عرض کردم به حضرت صادق علیه السلام فداى تو شوم این ماه رجب استتعلیم بنما مرا دعائى در آن که حقّ تعالى مرابه آن نفع بخشد. حضرت فرمود در هر روز از رجب در صبح و شام و در عقب نمازهای روز و شب بخوان.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍوَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطىمَنْ سَئَلَهُ یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُوَرَحْمَةً اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَةِوَاصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُغَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ وَزِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ
راوى گفت پس گرفت حضرتمحاسن شریف خود را در پنجه چپ خود و خواند این دعا را به حالالتجا و تضرّع با حرکت دادن انگشت سبّابه دست راست پس گفت بعد از این یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یاذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَىالنّارِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
اى که براى هر خیرى به او امیددارم و از خشمش در هر شرى ایمنى جویم اى که مى دهد (عطاى ) بسیار در برابر (طاعت ) اندک اىکه عطا کنى به هرکه از تو خواهد اى که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى ومهرورزى عطا کن به من به خاطر درخواستى که از تو کردم همه خوبى دنیا و همه خوبى و خیر آخرت را وبگردان از من به خاطر همان درخواستى که از تو کردم همه شر دنیا و شر آخرت را زیرا آنچه تودهى چیزى کم ندارد (یا کم نیاید) و بیفزا بر من از فضلت اى بزرگوار اى صاحب جلالت و بزرگوارى اىصاحب نعمت و جود اى صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ
