بسم رب المنتظر المهدی

خوب فکر کنم به این نتیجه رسیدیم که برای رسیدن به هدف خلقت و همچنین حفظ دینمون در این وانفسای آخرالزمان باید معرفت نسبت به وجود امام زمانمون(عج) کسب کنیم. صدای پای ماه رمضون هم داره میاد. بیایید توی این ماه دعا کنیم که خدا به همه ما این معرفت رو عنایت کنه. اما قرار بود به چگونگی این معرفت بپردازیم. اینکه این معرفتی که قراره انشاءالله بهش برسیم چه خصوصیاتی باید داشته باشه؟ اولین چیزی که مطرح میشه صحت و درستی معرفت هست که میتونه در زمان غیبت آدم رو از انحراف و شک و بدبینی نجات بده و انسان رو در مسیر ولایت اهل بیت علیهم السلام نگه داره. امام زین‌العابدین علیه السلام میفرمایند: برای قیام کننده از ما دو غیبت وجود دارد که یکی از آنها طولانیتر است...و اما غیبت دیگر ، مدت آن به درازا میکشد تا آن حد که بیشتر سانی که اعتقاد به امامت او دارند از این اعتقاد برمیگردند. پس ثابت قدم نمیماند مگر کسی که یقینش محکم و معرفتش صحیح باشد و قلبا پذیرفتن احکام ما برایش سخت نباشد و تسلیم ما اهل بیت باشد.(1)

میبینیم که برای معرفتی که در پستهای قبلی صحبت کردیم شرط صحت مطرح میشه. این خصوصیت برای همه معارف مطرحه اما اینجا این سئوال مطرح میشه که خوب چه معیاری برای صحت یک معرفت وجود داره و از کجا میشه به درستی یک معرفت مطمئن شد؟؟ باز هم چاره‌ای نداریم جز اینکه از خود اهل بیت علیهم السلام استفاده کنیم. امام باقر علیه السلام خطاب به فرزندشان میفرمایند: ای پسرم! درجه و مرتبه شیعیان را از اندازه روایت و معرفتشان بشناس. بدرستیکه معرفت همان شناخت و فهم روایات است و بواسطه فهم روایات است که مؤمن تا بالاترین درجه ایمان بالا میرود. در نوشته‌ای از امیرالمؤمنین علیه السلام نگاه میکردم و در آن دیدم که ارزش و قیمت هر کس به اندازه معرفت اوست.(2)

از این روایت میشه اینطور فهمید که معرفت صحیح از لابه‌لای روایات اهل بیت علیهم السلام بدست میاد و اهمیت مراجعه به روایات اهل بیت علیهم السلام مطرح میشه که باعث بالارفتن تا آخرین درجه ایمان هست. علم و معرفت صحیح فقط نزد اهل بیت علیهم السلام هست. همونطور که خودشون اشاره کردند. اینجا ذکر این نکته رو ضروری میدونم که منظور از علم و معرفت، علم و معرفتیه که منجر به معرفت خدا میشه اون حقیقتی که خدا در دل مردم قرار میده. امام صادق میفرمایند: علم به درس خواندن بدست نمی‌آید بلکه همانا علم نوری است که خدا در هر قلبی که بخواهد او را هدایت کند قرار میدهد.(3)

البته حتما بحثهای قبلی رو یادتون هست که انسان باید ظرفش رو آماده کنه که خدا فرد رو شایسته هدایت ببینه (مثل دوست عزیزم که نور هدایت خدا به قلبش تابید) خوب این علم دیگه مثل علوم بشری نیست که خطا داشته باشه چون از سرمنشاء اصلی علوم یعنی خداوند علیم گرفته شده و منبع اصلیش در این دنیا حضرات معصومین علیهم السلام میباشند. امام باقر علیه السلام میفرمایند: قسم به خدا که علم یافت نمیشود مگر از اهل خانه ای که جبرئیل بر آنها نازل شده است.(4) پس علم و معرفت صحیح فقط از خانه اهل بیت علیهم السلام بیرون می‌آید و سایر منابع همیشه احتمال خطا دارند.

بحث صحت معرفت فکر کنم یک پست دیگه هم ادامه داشته باشه چون احادیث قشنگی در این‌باره خوندم. در ضمن دیدم که خواهر خوبم در وبلاگ آخرین سپیده هم بحثی مشابه در مورد معرفت امام عصر روحی فداه مطرح کردند که حتما یک سری بهش بزنید.

1) وَ إِنَّ لِلْقَائِمِ مِنَّا غَیْبَتَیْنِ إِحْدَاهُمَا أَطْوَلُ مِنَ الْأُخْرَى أَمَّا الْأُولَى فَسِتَّةُ أَیَّامٍ وَ سِتَّةُ أَشْهُرٍ وَ سِتُّ سِنِینَ وَ أَمَّا الْأُخْرَى فَیَطُولُ أَمَدُهَا حَتَّى یَرْجِعَ عَنْ هَذَا الْأَمْرِ أَکْثَرُ مَنْ یَقُولُ بِهِ فَلَا یَثْبُتُ عَلَیْهِ إِلَّا مَنْ قَوِیَ یَقِینُهُ وَ صَحَّتْ مَعْرِفَتُهُ وَ لَمْ یَجِدْ فِی نَفْسِهِ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْنَا وَ سَلَّمَ لَنَا أَهْلَ الْبَیْت(بحارالانوار جلد51 صفحه 134)‏

2) یَا بُنَیَّ اعْرِفْ مَنَازِلَ الشِّیعَةِ عَلَى قَدْرِ رِوَایَتِهِمْ وَ مَعْرِفَتِهِمْ فَإِنَّ الْمَعْرِفَةَ هِیَ الدِّرَایَةُ لِلرِّوَایَةِ وَ بِالدِّرَایَاتِ لِلرِّوَایَاتِ یَعْلُو الْمُؤْمِنُ إِلَى أَقْصَى دَرَجَاتِ الْإِیمَانِ إِنِّی نَظَرْتُ فِی کِتَابٍ لِعَلِیٍّ ع فَوَجَدْتُ فِی الْکِتَابِ أَنَّ قِیمَةَ کُلِّ امْرِئٍ وَ قَدْرَهُ مَعْرِفَتُه(بحارالانوار جلد1 صفحه 106)‏

3) لَیْسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْ یَهْدِیَه(بحارالانوار جلد1 صفحه224)‏