بسم رب المنتظر المهدی

سید حسن مسقطی در سال 1297ه.ق. در شهر کربلا چشم به جهان گشودند. نسبتش با 26 واسطه به امام موسی بن جعفر علیه السلام میرسید. چون خانواده‌اش اصفهانی الاصل بودند در ابتدا به سید حسن اصفهانی معروف شد. از محضر علمای بسیاری بهره برد اما دیدار با آیت الله قاضی آنچنان در زندیگش حرارت ایجاد نمود که دعای روز و شبش این بود: "اَللهُمَ اَسئَلُکَ حُبِک وَ حُبِ مَن یُحِبُک وَ حُبَ کُلِ عَمَل یُوصِلُنی اِلی قُربِک وَ اَن تَجعَلُکَ اَحَبَ اِلی مِما سِواک"

بعد از خروج از نجف و ورود به مسقط نوای توحیدی‌اش در مردم شهر چنان عشق و طراوتی ایجاد نمود که به مرور همه اهل مسقط را مؤمن و موحد نمود و جانهای بسیاری شیفته‌ی شخصیت ملکوتی و طبع لطیفش شدند و همه در برابر خلوصش سر تسلیم فرود آوردند. علامه طهرانی درباره ایشان میفرماید:"ایشان در یقین به صحت طریق و وصول به محضر عظمت پروردگار آنچنان راسخ و محکم بود که ابدا تزلزلی در جمیع شواهد عبودی او مشهود نبود."

آوازه‌ی سید حسن به هند رسید و مردم آن دیار نیز از وی دعوت نمودند و ایشان راهی آن سرزمین شد و در مدرسه واعظین ، طلاب و وعاظ بسیاری را پرورش داد. او در تمام این سفرها جز عشق الهی و رسیدن به جایگاه عبودیت خالصانه چیزی در نظر نداشت و نتیجه‌ی سیر و سلوک را لقاء امام زمان روحی فداه میدانست چرا که شاگرد آیت الحق ، آیت الله قاضی رحمة الله علیه بود که میفرمودند:"کور باد چشمی که هر روز بیدار شود و امام زمانش را نبیند." آنچنان شیفته‌ی لحظه‌ی موعود بود که در نامه‌ای آیت الله قاضی دیدار محبوب را به وی بشارت دادند. برادر زاده‌ی ایشان میگفت: استاد سید محمد حسن قاضی به من فرمود: "عموی تو سید حسن به امام زمان خیلی نزدیک بود و او به مکان ویژه‌ای که حضرت برایش آماده کرده بود منتقل شد."

آری اینچنین بود که در آخرین سفرش به حیدرآباد به آقای خابوری روز مرگش را بیان کرد محل دفنش را نیز مشخص نمود و فرمود که مرا در اینجا دفن کنید. سرانجام در سال 1350 ه.ق. یک هفته بعد از صحبت با آقای خابوری درحال سجده جان به جان آفرین تسلیم میکند و دل از خاکیان برمیکند و به افلاکیان میپیوندند. مزار شریفش در مقبرة المؤمن در حیدرآباد است و در بالای مقبره‌اش نوشته شده: "لَهُمْ دارُ السَّلامِ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ هُوَ وَلِیُّهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُون‏"

یک خاطره هم از آیت الله انصاری همدانی رحمة الله علیه مینویسم که آیت الله دستغیب بیان داشتند: شخصی خدمت آیت الله انصاری همدانی رسید و سئوال کرد آیا محبین خداوند به جهنم میروند؟ آیت الله انصاری همدانی این آیه شریفه را قرائت میکنند:" وَ قالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصارى‏ نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُمْ بِذُنُوبِکُم‏ یهود و نصارا میگفتند ما فرزندان خداوندیم و او را دوست داریم ، بگو پس چرا عذاب میشوید به واسطه‌ی گناهانتان؟" بعد ادامه دادند که محبین خداوند عذاب نمیشوند چرا که خداوند سئوال میکند اگر واقعا محب خداوند بودید پس چرا عذاب میشوید؟ مگر محب خدا عذاب میشود؟ محب خداوند و اهل بیت علیهم السلام عذاب نمیشود چون گناه نمیکند.

بعد هم آیت الله دستغیب این آیه شریفه را قرائت فرمودند که میفرماید:"یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَه‏ ای کسانیکه ایمان آوردید اگر از دین خدا مرتد شوید به زودی خداوند قومی را خواهد آورد که خدا را دوست دارند و خداوند نیز آنها را دوست دارد، که دلالت به شیعیان واقعی امیرالمؤمنین دارد. کاش همه بتوانیم محبوب خداوند باشیم. برای دیدن عکسهای همایش