بسم رب المنتظر المهدی

نکته: این پست رو نوشتم ، وقتی دوباره خوندمش فهمیدم که نویسنده من نبودم ، اصلا نمیدونم باید بفرستمش یا نه! این حرفها از دهن من خیلی گنده تره. من میفرستمش اما لطفا نامحرمها نخونند.

آخیش! یکشنبه اول ماه هم ذیقعده هم اومد و تونستم غسل و نماز توبه رو به جا بیارم. الآن دیگه پاک پاکم. وقتی یاد این حدیث میفتم که میفرمایند : التَّائِبُ مِنَ الذَّنْبِ کَمَنْ لَا ذَنْبَ لَه‏(اصول کافی جلد2 صفحه 435) یعنی هرکسی که از گناه توبه کنه مثل کسی هست که گناه نداره دیگه از خوشحالی در پوست خودم جا نمیشم!! اما... اما یادم میفته که بار اولم نیست که توبه میکنم. تازه بار اولم هم نیست که این نماز رو میخونم! پس چرا؟ چرا دوباره همون آشه و همون کاسه؟ نه! به بخشش خدا شک ندارم اما پس چرا دوباره گناه؟؟ کمی با خودم فکر میکنم. تازه میفهمم که چرا میگند گناه نکردن آسونتر از توبه کردنه. به قول آیت الله شیخ جواد انصاری همدانی رحمه الله علیه: درست که فرموده اند التائب من الذنب کمن لاذنب له یعنی کسی که توبه کند مانند کسی است که گناه ندارد اما نفرموده‌اند مانند کسی است که گناه نکرده است. نفرموده اند کمن لم یذنب! آره کاش گناه نمیکردم ، اما حالا که کار از کار گذشته و خدا هم به بزرگواری خودش به مژده رسولش همه گذشته ام رو بخشیده. حالا چیکار باید بکنم که دوباره برنگردم؟؟

 همه دوستان حتما این داستان میخ و دل رو شنیدند نه؟ مختصر میگم. میگند اگه دل کسی رو آزردی انگار یک میخ به یک دیوار فرو کردی. فرض کن معذرت خواهی کردی و همه میخها رو درآوردی اما حالا جای سوراخها رو چیکار میخوای بکنی؟

آره! قضیه دل من هم همینه! الآن خدا همه میخها رو درآورده اما سوراخهاش که هست. زمانه آخرالزمانی هم که ما داریم توش زندگی میکنیم آلوده است. آلودگی هم خیلی زود توی سوراخها میره و اون رو پر میکنه ، پس اینه که من چون قبلا گناه کردم ، توبه که میکنم باز برمیگردم. چون استعدادش رو دارم. پس باید سریع همه این سوراخها رو پر کنم. حالا که میخها رو خدا بزرگواری کرد و درآورد،‌پس خودم هم یک همتی بکنم و سوراخها رو پر کنم اما چه جوری؟؟

حاج آقا دولابی رحمة الله علیه میفرمودند: شیعه امیرالمومنین علیه السلام گناه رو دوست نداره! گناه میکنه اما گناه کردن رو دوست نداره. انشاءالله که همه ما از گناه بدمون میاد و گناهمون رو به واسطه غفلت و فراموشی انجام میدیم. انسان یعنی فراموش کار ، برای همین هم هست که خداوند میفرماید: فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرى. پس اگه یک کمی مراقبت کنیم و مدام به خودمون یادآوری کنیم میتونیم اجازه ندیم این سوراخهایی که از گناهان گذشته ایجاد شده ، مجدد پر بشه تا انشاءالله به مرور با اعمال نیکی که انجام میدیم جبران بشه. صبح به صبح اگه دعای عهد نمیخونیم این قسمتش رو لااقل با خودمون زمزمه کنیم: ُ اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ ْیَوْمی هَذَا. خدایا در صبح این روز تجدید میکنم با او(امام زمان) عهد خود را. که چی؟ که گناه نکنم. صبح قبل از حرکت بگیم ای نفس محمدعلی! حواست رو جمع کن! امروز توی مسیر که میری مواظب نگاهت باش! توی محل کار ، مدرسه ،‌ دانشگاه مواظب زبونت باش که غیبت نکنی ، مواظب نمازت باش ، مواظب باش دروغ نگی ،‌ مواظب باش حق مردم رو پایمال نکنی ، مواظب باش که هر لحظه ممکنه یوسف زهرا (عج) نگاهت بکنه و تو حواست نباشه ، مواظب باش که توی اون لحظه، کارهات خنده به لبهاشون میشونه یا اینکه باعث میشه سرشون رو بندازند پایین و بگند این هم دل ما رو شکست؟ به خدا آقا اینقدر غم داره که...! بیایید با کارهامون غصه‌‌ای روی غصه های دلشون نذاریم. مگه میشه راضی باشیم به این کار؟ نه! هیچ کدوممون راضی به این نیستیم. همش از فراموشیه. بیایید برای خودمون نشونه‌هایی برای یادآوری بذاریم. با دوستمون قرار بذاریم که مثلا یکبار اون توی روز به ما زنگ بزنه و ما یکبار به اون زنگ بزنیم که محمدعلی! سر قرارت هستی یا فراموش کردی؟ موبایلمون رو تنظیم کنیم که توی روز چند بار زنگ بزنه که محمدعلی! قرارت یادت نره! آقا داره نگاه میکنه. آخر شب هم بشینیم و کارهای روزمون رو نگاه کنیم که چه کردیم و چه نکردیم و اگه کاری از دستمون در رفت و با اون کار دل حضرت رو به درد آوردیم جبران کنیم ، با یک صفحه قرآن ،‌ با چندتا صلوات ،‌ با دو رکعت نماز ، نمیدونم یکجوری جبران کنیم دیگه اینجوری فردا حواسمون جمع تر میشه که آخر شب اگه اشتباهی کردم باید جبران کنم. میشه کار کرد. بیایید این رو هم با هم امتحان کنیم! کی پایه است؟؟ (مشارطه ، مراقبه ،‌ محاسبه ، مؤاخذه)

اگه بتونیم دوباره میخ نزنیم ، میشه توی این ایام بعضی از سوراخها رو درست کرد. اگه شب قدر برترین شبه ، 10 روز اول ماه ذیحجه هم برترین روزهاست. همونطور که برای رسیدن به مهمونی خدا مقدمه لازمه و خدا ماه رجب و شعبان رو قرار داده ،‌ این ایام یعنی ماه ذیقعده که ماه ولی نعمت ما امام رضا علیه السلام هست، هم مقدمه‌ای برای رسیدن به اون ده روزه. شیطون هم ضعیفتره ، این رو حس نمیکنید؟؟

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من اعوانه و انصاره و شیعته

بسم رب المنتظر المهدی

مطلبی برای راههای رسیدن به مقام منا اهل البیت نوشتم اما دیدم که ماه ذیقعده نزدیکه و حیف بود که راجع به این ماه ننویسم چون ممکنه بعضی از دوستان برای خودشون برنامه ریزی خاصی توی این ماه داشته باشند لذا با اجازه همه دوستان به این موضوع میپردازم.

ماه ذیقعده از ماههای حرامه و یکی از بزرگترین ماههای خداوند به حساب میاد.میدونید که اعمال نیک و بد در ماههای حرام مضاعف محاسبه میشند. جنگ با دشمنان هم در این ماهها حرامه چه برسه به جنگ با خدا (مگه گناه جنگ با خدا نیست؟) حتما آیه معروف " وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَةً " رو شنیدید! این چهل روز که از روز اول ماه ذیقعده شروع میشه و به 10 روز اول ماه ذیحجه و عید قربان ختم میشه رو چهله کلیمیه میگند و بزرگان و عرفاء خیلی برای این چهل روز اهمیت قائل هستند. من فقط یک نماز که در یکشنبه اول ماه ذیقعده وارد شده رو براتون مینویسم (که در سیره عملی بزرگان دیدم که خیلی تأکید شده و حتی گفتند که این نماز رو در همه یکشنبه های ماه ذیقعده بخونید) اگه توفیق انجامش رو داشتید من رو هم دعا کنید.

در رساله لقاءالله اثر عارف بزرگ میرزا جواد آقا ملکی تبریزی به نقل از کتاب مستدرک جلد6 صفحه396 آمده است که رسول خدا(ص) در روز یکشنبه ماه ذیقعده خطاب به اصحاب فرمودند که کدامیک از شما قصد توبه دارد؟ اصحاب گفتند همه ما میخواهیم توبه کنیم. حضرت فرمودند: غسل کنید و وضو بگیرید و چهار رکعت نماز به جای آورید(دورکعت دورکعت) در هر رکعت یک حمد و سه قل هوالله و یک مرتبه قل اعوذ برب الناس و یک مرتبه قل اعوذ برب الفلق بخوانید و بعد از نماز 70 مرتبه استغفار کرده (أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَ أَتُوبُ إِلَیْه) و ختم کند استغفار را به "لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ" سپس بگوید: "یَا عَزِیزُ یَا غَفَّارُ اغْفِرْ لِی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ فَإِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْت" در ادامه فرمودند هیچ بنده ای از امت من نیست که این عمل را انجام دهد مگر اینکه منادی از آسمان ندا دهد که ای بنده من عملت را از سر بگیر که توبه تو مقبول است و گناه تو آمرزیده. فرشته دیگری از عرش ندا دهد که ای بنده مبارک باد بر تو و بر اهل تو. دیگری ندا دهد که در قیامت خصم از تو راضی خواهد شد. دیگری ندا دهد که ای بنده ، تو با ایمان از این دنیا خواهی رفت و دینت را از کف نخواهی داد و قبر تو وسیع و نورانی خواهد شد. پدر و مادرت از تو راضی خواهد شد و خودت در دنیا و آخرت رزق و روزی فراوانی خواهی داشت. جبرئیل نیز ندا میدهد که در وقت مرگ من همراه فرشته مرگ نزد تو خواهم آمد و با تو مهربانی خواهم کرد و مرگ به تو صدمه ای نمیزند و روح به آسانی از بدنت خارج خواهد شد. حضرت فرمودند این سخنان را جبرئیل در معراج به من آموخت.

شاید از این دست نمازها رو زیاد شنیده باشید ولی اون چیزی که من رو قانع کرد بحث رو قطع کنم و این نماز رو ذکر کنم ، مطالعه سیره عملی بزرگان بود که تقریبا میتونم بگم همه خودشون رو ملزم به اجرای این نماز میکردند و میکنند و همه برنامه های خودشون رو با این غسل و نماز شروع میکنند. امید که همه توفیق انجام این توبه و توبه های واقعی رو داشته باشیم.