بسم رب المنتظر المهدی

سلام. میلاد مسعود حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها بر فرزند بزرگوارشون "روحی فداه" و شما دوستان گرامی مخصوصا خواهران عزیز مبارک. اجازه میخوام این دفعه یک کمی علمی بنویسم.

منت گذاشتن در اسلام کار بدی است و منع شده است. خداوند در قرآن در سوره‌ی بقره آیه 264 میفرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى یعنی احسان خویش را با منت باطل نکنید. حال اینکه خود خداوند بارها این کار را انجام داده است. نه تنها بر انسانها و مؤمنین بلکه بیشتر برای خواص خویش. خداوند در سوره طه آیه 37 به حضرت موسی میفرماید ما مجدد بر تو منت گذاشتیم: وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْکَ مَرَّةً أُخْرى بر پیامبر اسلام (ص) نیز بارها خداوند اعطاهایی که نموده است را یادآوری میکند. این یادآوری به دلیل فراموشی آنها نیست بلکه آنچه بزرگان فرمودند این است که 1- برای خود آن بزرگان نوعی اطمینان خاطر است که خداوند همواره نعمتهایش را شامل حال شما مینماید. 2- به نوعی به سایر بندگان اعلام میدارد که چقدر آنها به خداوند نزدیک هستند. حال به این بحث توجه کنید:

‏ إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ  کلام خداوند با حرف تاکید ان شروع میشه! ضمیر هم ضمیر جمع است که خدا درقرآن هنگام تاکید خود را با صیغه‌ی جمع یاد میکنه. فعل اعطینا هم بصورت جمع هست. عطاء در کلام عرب نوعی بخشش است که همراه با مالکیت مطلقه! برعکس آتی برای مثال خدا هنگامیکه قرآن رو به پیامبر بخشیده از این فعل استفاده کرده: وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانی‏ وَ الْقُرْآنَ الْعَظیمَ زیرا که قرآن ماله شخص پیامبر(ص) نیست. پس چیزی که بصورت کامل با تمام اختیارات به کسی داده شده اعطاء شده. و حالا کلمه‌ی کوثر! این کلمه بر وزن فوعل هست (مثل جوهر) که در کلام عرب وقتی استفاده میشه که بخواهند بسیار مبالغه کنند. ریشه‌ی کلمه هم که خودش از کثرت است!!!

مفسران اهل سنت 26 احتمال برای این کلمه دادند! اما این خیر کثیر تمام اون 26 معنا رو دربرمیگیره.

فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ خب خداوند خیر کثیر و تمام خوبیها رو به پیامبر(ص) اعطا کرد فَ... پس! ما باید در برابر نعمتهای خداوند شاکر باشیم. نعمت دادن از جانب خداست و نحوه‌ی برخورد با اون نعمت از ماست که باعث میشه نعمت افزایش پیدا کنه یا مشمول عذاب بشیم. در اینجا هم خداوند بعد از یادآوری نعمت کثیری که به پیامبر داده شده از او میخواهد که رو به سوی خدا کند به بهترین شکل! فَ صَل پس نماز بگذار! این بهترین روش برای رو کردن به خداست که خداوند به پیامبر(ص) پیشنهاد داده! وَ انحَر! بعد از رو کردن به سوی خدا باید رو به سوی خلق نمود و شکر این نعمت را با نَحر کردن و قربانی کردن به جای آورد! در این آیه به زیبایی نشان داده شده که خداوند به ازاء هر نعمتی که به ما میده از ما توقعی هم داره.

إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ اگر مفسران اهل سنت این آیه را هم مطالعه میکردند اون وقت میفهمیدند که معنای اون خیر کثیر در آیه‌ی اول چیه! شَنَءَ یعنی دشمنی داشتن. شانِء هم یعنی دشمن! ابتر هم به معنای ناتمام و ناقص است. بعد از فوت ابراهیم فرزند پیامبر (ص) مشرکین گفتند که از پیامبر (ص) نسلی باقی نخواهد ماند و راهش دیگر ادامه نخواهد داشت. شخصی به نام عاص بن وائل هم برای پیامبر (ص) لقب ابتر را انتخاب کرد!!!!! در این آیه خداوند به پیامبر(ص) بشارت داده است که این راه همیشه ادامه خواهد داشت و همانا دشمنان تو هستند که هم نسلشان و هم راهشان ابتر خواهد ماند.

با کنار هم قرار دادن آیه اول و آخر به این معنای مهم میرسیم که آن خیر کثیر آن کوثر که خداوند به آن اشاره داشته است حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها و ذریه ایشان میباشد که امروز نیز بعد از هزار و اندی سال باقی هستند و عزیزند!  

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

پ.ن.:1- مخلص همه بچه های حضرت زهرا (س) هم هستیم. 2- به غیر از نوای وبلاگ که مناسب با این پست انتخاب کردم ، یک مولودی دیگه هم میتونید از اینجا بگیرید و تقدیم به تمام مادران کنید (اگه که امروز میتونم، اسم شما رو ببرم.....مدیون لطف خودتون ، مرهون شیر مادرم) 3- تا حدود یک ساعت دیگه بلیط دارم که برای تبریک میلاد مادر برسم خدمت آقا علی ابن موسی الرضا علیه السلام. دعا کنید جا نمونم. دعاگوی همه هستم.

بسم رب المنتظر المهدی

تاجری با غلامش برای سفر تجاری سوار کشتی شده بودند. وقتی وسط دریا رسیدند کشتی بر اثر موجها شروع کرد به تکون خوردن. غلام دریا ندیده بود و ترسید و شروع کرد به شیون و بیقراری. هرچی بهش گفتند که کشتی جای امنیه حرف قبول نکرد. حکیمی در کشتی بود. به بازرگان گفت اجازه بده تا غلامت رو آروم کنم. تاجر هم اجازه داد. حکیم دستور داد دست و پای غلام رو بگیرند و به دریا بندازنش! مقداری که غلام در آب دریا بالا و پایین رفت حکیم گفت که غلام رو از آب بگیرند و به کشتی بیارند. غلام وقتی به کشتی بازگشت ، قدر کشتی رو فهمید و آرام و راضی در گوشه‌ای ساکت نشست.

اهل بیت کشتی نجات هستند و در دریای متلاطم دنیا مایه‌ی نجات ما هستند. اگه قدر این نعمت رو ندونیم خدای حکیم ما رو از کشتی رضا و تسلیم به دریای ابتلائات دنیا میندازه. وقتی طعم تلخ غوطه ور شدن در دنیا و جدایی از اهل بیت رو چشیدیم دوباره ما رو به این کشتی بازمیگردونه تا قدر نعمت محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام رو بهتر بدونیم و تکونهای ناشی از امواج و ابتلائات دنیوی ما رو بی قرار نکنه.

حاج آقا دولابی رحمة الله علیه میفرمودند: هیچ ابتلایی چه دنیایی و چه آخرتی به مؤمن نمیرسه الا اینکه ضامنش خداست و خدا جبران میکنه. خداوند فرمود: هرچه دیدی هیچ نگو! من هم هرچه دیدم چیزی نمیگویم. تو در مصائب صابر باش و من هم در بعضی از کوتاهی ها و خطاهایت چیزی نمیگویم.

میخواستم از سفر بنویسم و همراهی جسم و جان، اما دیدم یکی از دوستانم غمگینه! این بود که... مطمئن باشیم که همیشه پدر و مادر برای کودک دلسوزتر هستند. ما هم یقین داشته باشیم که خداوند از ما به ما مهربونتره. یک سخنرانی رو هم از آیت الله مجتهدی حفظه الله اینجا میذارم. اما با یقین گوش کنید.

لحظه‌ی دیدار نزدیک است... باز من دیوانه و مستم... باز میلرزد دلم دستم!!! حال اگر دل همراهی نکند چه؟؟ ای دل! میمانی یا میایی؟؟ همیشه تو رفتی و من تنها ماندم! این بار اگر عزمت جزم نیست من در حال رفتنم. میشنوم که میترسی و میگویی که "خلوت دل نیست جای صحبت اضداد" اما بیا با من همسفر باش تا از خودش بخواهیم. میرویم و میگوییم که دیو و دَد درونمان را خود بیرون بیاورد تا فرشته درآید! حال میمانی یا همسفر میشوی؟ همسفرها همراهند و آماده‌ی سفر. حیف که تو پا در گِل بمانی! یا علی

اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.