بسم رب المنتظر المهدی
با عرض سلام خدمت دوستان. اول این نکته رو بگم که یکی دیگه از مدریتورهای گروه ایران اسلام برای وبلاگ نویسی فعال شد و با نام عبدالزهرا در به روز کردن وبلاگ کمک میکنند. از این به بعد اگر مشکلی نباشه ایشون 3شنبه ها و حقیر هم جمعه ها وبلاگ رو آپدیت میکنیم. اما مطلبی که امروز میخوام براتون نقل کنم راجع به ولایت امیرالمؤمنین علی علیه السلام است. اول این حدیث رو با هم بخونیم بعد با یک حدیث دیگه سعی میکنم تفسیرش رو بیارم(از این به بعد جهت کوتاهی ، متن عربی رو در آخر مثلا در پاورقی میارم)
امام باقر علیه السلام فرمود : اسلام بر پنج پایه نهاده شده : برپاداشتن نماز ، پرداخت زکات ، حج خانه خدا ، روزه ماه رمضان و ولایت ما اهل بیت. خداوند در چهارتاى آنها رخصت نهاده ودر ولایت رخصتى ننهاده است . هر که مال ندارد زکات بر او نیست ، هر که مال ندارد حج بر او نیست ، هر که بیمار است نشسته نماز مى خواند وماه رمضان را افطار مى کند ، اما ولایت در همه حال ، سالم باشد یا بیمار ، پولدار باشد یا بى پول ، لازم است و رخصتى در ترک آن نیست. (وسائل الشیعه جلد1 صفحه 23) {1}
حالا به این روایت توجه کنید که پیامبر اکرم(ص) دلایل وجوب ولایت امیرالمؤمنین علی(ع) رو بیان میکنند: سلمان فارسى رحمة الله علیه گوید : نزد رسول خدا صلى الله علیه واله وسلم بودیم که عربى بیابانى از قبیله بنى عامر آمد ، ایستاد ، سلام کرد و گفت : اى رسول خدا ، فرستاده شما آمد ما را به اسلام فرا خواند ، ما اسلام آوردیم . سپس ما را به نماز وروزه وجهاد فراخواند ، آنها را کارهاى نیکو وپسندیده اى دیدیم( و عمل کردیم ) ، آن گاه ما را از زنا ، دزدى ، غیبت و اعمال ناشایست بازداشت وما باز ایستادیم ، اینک فرستاده شما گوید بر ما لازم است که دامادت على بن ابى طالب را دوست بداریم ! راز این چیست در حالى که آن را عبادت نمى دانیم ؟ رسول خدا صلى الله علیه واله وسلم فرمود به جهت پنج خصلت :
1 ) در روز بدر پس از جنگ نشسته بودم که جبرئیل علیه السلام فرود آمد وگفت : خداوند تو را سلام مى رساند ومى فرماید : امروز به وجود على بر فرشتگانم مباهات کردم آن گاه که ( الله اکبر ) گویان میان صفها مى گشت وفرشتگان هم با او تکبیر مى گفتند . به عزت وجلالم سوگند که دوستى او را جز در دل کسى که دوستش مى دارم ، ودشمنى او را جز در دل کسى که دشمنش مى دارم نمی‌اندازم .
2 ) من در روز احد پس از فراغ از دفن عمویم حمزه نشسته بودم که جبرئیل نزد من آمد وگفت : اى محمد ، خداوند مى فرماید : من نماز را واجب کردم وآن را از بیمار (زن در حال حیض ونفاس ) برداشتم ، روزه را واجب نمودم و آن را از بیمار و مسافر برداشتم ، حج را واجب ساختم وآن را از تهیدست بینوا برداشتم ، زکات را واجب ساختم و آن را از کسى که مالش به حد نصاب نرسیده برداشتم ، و دوستى على بن ابى طالب را قرار کردم وهیچ رخصتى در ترک آن وجود ندارد .
3 ) خداوند هیچ کتابى را فرو نفرستاده وخلقى نیافریده جز آن که سرورى براى آن نهاده ، قرآن سرور کتابهاى آسمانى ، جبرئیل - یا اسرافیل - سرور فرشتگان ، من سرور پیامبران و على سرور اوصیاست . هر امرى سرورى دارد و دوستى من و على سرور همه طاعتهایى است که اهل قرب با آن به خداوند نزدیکى مى جویند .
4 ) خداوند در دلم افکند که دوستى علی درخت طوبایى است که خداوند به دست ( قدرت ) خویش کاشته است .
5 ) جبرئیل علیه السلام گفت : چون روز قیامت شود منبرى در سمت راست عرش براى تو نهند و پیامبران دیگر همگى در سمت چپ وبرابر عرش قرار دارند ، و براى على به جهت گرامیداشت او یک کرسى در کنار تو نهند .
پس کسى که این ویژگیها را دارد بر شما واجب است که او را دوست بدارید . آن مرد عرب گفت : به چشم ، اطاعت خواهیم کرد. (بحارالانوار ج 28 صفحه 127) {2}
پس همه با هم سر به سجده بگذاریم و خداوند را به خاطر این نعمت گرانبها شکر گوییم: الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة علی ابن ابیطالب علیه السلام.
دوست خوبم ساحل اشاره زیبایی نمودند : تقریبا 40 روز تا ولادت با سعادت امام زمان(عج) باقیمونده ، بیایید همه در این 40 روز صبحمون را با دعای عهد ایشان آغاز کنیم و هر روز پیمانمون رو با ایشون تجدید کنیم و سعی کنیم در طول روز بر سر این پیمان باقی بمانیم. برای یکدیگر دعا کنیم که توفیق این پیمان بستن و مهم تر توفیق پیمان نشکستن رو پیدا کنیم. هر روز صبح با هم زمزمه کنیم: اللَّهُمَّ إِنِّی أُجَدِّدُ لَهُ فِی صَبِیحَةِ یَوْمِی هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَیَّامِی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ فِی عُنُقِی لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ أَبَدا .
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من اعوانه و انصاره و شیعته
----------------------------------------------------------------------------------------------------
{1} : قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع بُنِیَ الْإِسْلَامُ عَلَى خَمْسٍ إِقَامِ الصَّلَاةِ وَ إِیتَاءِ الزَّکَاةِ وَ حِجِّ الْبَیْتِ وَ صَوْمِ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ الْوَلَایَةِ لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ فَجُعِلَ فِی أَرْبَعٍ مِنْهَا رُخْصَةٌ وَ لَمْ یُجْعَلْ فِی الْوَلَایَةِ رُخْصَةٌ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ مَالٌ لَمْ تَکُنْ عَلَیْهِ الزَّکَاةُ وَ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ مَالٌ فَلَیْسَ عَلَیْهِ حَجٌّ وَ مَنْ کَانَ مَرِیضاً صَلَّى قَاعِداً وَ أَفْطَرَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ الْوَلَایَةُ صَحِیحاً کَانَ أَوْ مَرِیضاً أَوْ ذَا مَالٍ أَوْ لَا مَالَ لَهُ فَهِیَ لَازِمَةٌ
{2} : سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ رَضِیَ اللَّهِ عَنْهُ قَالَ کُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِذْ جَاءَ أَعْرَابِیٌّ مِنْ بَنِی عَامِرٍ فَوَقَفَ وَ سَلَّمَ فَقَالَ یَا رَسُولَ اللَّهِ جَاءَ مِنْکَ رَسُولٌ یَدْعُونَّا إِلَى الْإِسْلَامِ فَأَسْلَمْنَا ثُمَّ إِلَى الصَّلَاةِ وَ الصِّیَامِ وَ الْجِهَادِ فَرَأَیْنَاهُ حَسَناً ثُمَّ نَهَیْتَنَا عَنِ الزِّنَا وَ السَّرِقَةِ وَ الْغَیْبَةِ وَ الْمُنْکَرِ فَانْتَهَیْنَا فَقَالَ لَنَا رَسُولُکَ عَلَیْنَا أَنْ نُحِبَّ صِهْرَکَ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ع فَمَا السِّرُّ فِی ذَلِکَ وَ مَا نَرَاهُ عِبَادَةً قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِخَمْسِ خِصَالٍ أَوَّلُهَا أَنِّی کُنْتُ یَوْمَ بَدْرٍ جَالِساً بَعْدَ أَنْ غَزَوْنَا إِذْ هَبَطَ جَبْرَئِیلُ ع وَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ بَاهَیْتُ الْیَوْمَ بِعَلِیٍّ مَلَائِکَتِی وَ هُوَ یَجُولُ بَیْنَ الصُّفُوفِ وَ یَقُولُ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ الْمَلَائِکَةُ تُکَبِّرُ مَعَهُ وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی لَا أُلْهِمُ حُبَّهُ إِلَّا مَنْ أَحَبَّهُ وَ لَا أُلْهِمُ بُغْضَهُ إِلَّا مَنْ أَبْغَضَهُ وَ الثَّانِیَةُ أَنِّی کُنْتُ یَوْمَ أُحُدٍ جَالِساً وَ قَدْ فَرَغْنَا مِنْ جِهَازِ عَمِّی حَمْزَةَ إِذْ أَتَانِی جَبْرَئِیلُ ع وَ قَالَ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ فَرَضْتُ الصَّلَاةَ وَ وَضَعْتُهَا عَنِ الْمَرِیضِ وَ فَرَضْتُ الصَّوْمَ وَ وَضَعْتُهُ عَنِ الْمَرِیضِ وَ الْمُسَافِرِ وَ فَرَضْتُ الْحَجَّ وَ وَضَعْتُهُ عَنِ الْمُقِلِّ الْمُدْقِعِ وَ فَرَضْتُ الزَّکَاةَ وَ وَضَعْتُهَا عَمَّنْ لَا یَمْلِکُ النِّصَابَ وَ جَعَلْتُ حُبَّ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ لَیْسَ فِیهِ رُخْصَةٌ الثَّالِثَةُ أَنَّهُ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ کِتَاباً وَ لَا خَلَقَ خَلْقاً إِلَّا جَعَلَ لَهُ سَیِّداً فَالْقُرْآنُ سَیِّدُ الْکُتُبِ الْمُنْزَلَةِ وَ جَبْرَئِیلُ سَیِّدُ الْمَلَائِکَةِ أَوْ قَالَ إِسْرَافِیلُ وَ أَنَا سَیِّدُ الْأَنْبِیَاءِ وَ عَلِیٌّ سَیِّدُ الْأَوْصِیَاءِ وَ لِکُلِّ أَمْرٍ سَیِّدٌ وَ حُبِّی وَ حُبُّ عَلِیٍّ سَیِّدُ مَا تَقَرَّبَ بِهِ الْمُتَقَرِّبُونَ مِنْ طَاعَةِ رَبِّهِمْ الرَّابِعَةُ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَلْقَى فِی رُوعِی أَنَّ حُبَّهُ شَجَرَةُ طُوبَى الَّتِی غَرَسَهَا اللَّهُ تَعَالَى بِیَدِهِ الْخَامِسَةُ أَنَّ جَبْرَئِیلَ ع قَالَ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ نُصِبَ لَکَ مِنْبَرٌ عَنْ یَمِینِ الْعَرْشِ وَ النَّبِیُّونَ کُلُّهُمْ عَنْ یَسَارِ الْعَرْشِ وَ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ نُصِبَ لِعَلِیٍّ ع کُرْسِیٌّ إِلَى جَانِبِکَ إِکْرَاماً لَهُ فَمَنْ هَذِهِ خَصَائِصُهُ یَجِبُ عَلَیْکُمْ أَنْ تُحِبُّوهُ فَقَالَ الْأَعْرَابِیُّ سَمْعاً وَ طَاعَةً
