بسم رب المنتظر المهدی

اعیاد مسعود شعبانیه، میلاد کشتی نجات درماندگان، شفا دهنده تمام پر سوختگان، سرور و سالار شهیدان و کاشف الکرب الحسین حضرت قمر بنی هاشم و سید و آقای عبادت کنندگان علیهم السلام رو خدمت همه دوستان تبریک عرض میکنم.

بحث به اینجا رسید که گفتیم هدف از خلقت عبادت است و پیش نیاز این عبادت کسب معرفت نسبت به ذات خداوند میباشد. اشاره کردیم که طبق روایات این معرفت از دو بخش تشکیل شده است. یک بخش اکتسابی است و بر گردن خلائق میباشد که تلاش کنند و راههای شناخت را بر خود هموار کنند. یک بخش هم عنایتی است که از جانب پروردگار به مخلوقات عنایت میشود و وظیفه مخلوقات قبول و پذیرش آن میباشد.

بحثی که امروز قصد دارم بهش اشاره کنم این موضوعه که چطور میشه معرفت خدا رو بدست آورد و خدا رو عبادت کرد؟ معرفت پیدا کردن نسبت به خداوند متعال کار ساده ای نیست. یادتون هست توی درسها میخوندیم که برای شناخت یک موضوع باید نسبت به موضوع احاطه داشته باشیم و ما چون هیچ وقت نمیتونیم این احاطه رو به ذات احدیت داشته باشیم باید به دنبال هستی خدا بریم نه به دنبال چیستی خدا!! پس این تضادها رو چطور میشه برطرف کرد؟؟ با هم میریم این مسائل رو از ائمه اطهار علیهم السلام بپرسیم. سعی میکنم از بین روایات جوابهایی در این باره براتون بیارم.

جابر جعفی از امام باقر علیه السلام نقل میکند که فرمودند:تنها کسی اهل معرفت خدا و عبادت اوست که هم معرفت به خدا داشته باشد و هم اهل معرفت امامش از ما اهل بیت باشد. قسم به خدا کسی که خدا را نشناسد و معرفت نسبت به امام از ما اهل بیت نداشته باشد، غیر خدا را شناخته و بندگی غیر او را اینچنین گمراهانه انجام داده است.(1)

میبینیم که طبق این روایت معرفت خدا مساوی با شناخت و معرفت فرد منتخب خدا قرار داده شده. اگر بیشتر وقت داشتیم کمی این بحث رو هم باز میکردم که وقتی ما موظف به عبادت هستیم، باید همونطوری که خدا فرموده عبادتش کنیم یعنی از راهی که او دستور داده یعنی راه انبیاء و ائمه علیهم السلام. یک روایت دیگه رو با هم میخونیم  

ابوحمزه ثمالی میگوید امام باقر علیه السلام به من فرمودند:تنها کسی که معرفت خدا را دارد ، بندگی او را میکند و آنکسی که اهل معرفت خدا نیست، او را اینچنین(مانند منکرین ولایت)گمراهانه میپرستد. عرض کردم: فدایت شوم، معرفت خدا چیست؟ فرمود: تصدیق خدا و تصدیق رسولش(ص) و ولایت و همراهی علی(ع) و پذیرفتن امامت او و ائمه هدی(علیهم السلام) و بیزاری جستن از دشمنان ایشان به سوی خدای عزوجل. این است معرفت خداوند عزوجل. (2)

فکر میکنم بصورت غیر مستقیم داره راه مشخص میشه. امروز که سر کلاس حضرت باقرالعلوم علیه السلام نشستیم، بذارید این روایت رو هم از ایشون نقل کنم که مستقیم به جواب سئوالمون اشاره کردند. میفرمایند: به وسیله ما خدا عبادت میشود. به وسیله ما خدا شناخته میشود(معرفت). به وسیله ما توحید خدا محقق میشود. (3)

با کنار هم قرار دادن این روایات میتوان نتیجه گرفت که منکر ولایت ائمه علیهم السلام گرچه به ظاهر مسلمان باشد اما از ایمان به دور است و مؤمن نیست. امام باقر علیه السلام در تفسیر برهان درباره آیه 84 سوره طه (من نسبت که کسانی که توبه کرده و ایمان آورده و عمل صالح انجام داده سپس هدایت یافته اند بسیار بخشنده ام) میفرمایند: به خدا قسم اگر کسی توبه کرده و ایمان آورده و عمل صالح هم داشته باشد اما به ولایت و محبت ما و آگاهی نسبت به برتری ما هدایت نشده باشد ، هیچ کدام از آنها فایده‌ای به حالش ندارد. (4)

1) عَنْ جَابِرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ إِنَّمَا یَعْرِفُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ یَعْبُدُهُ مَنْ عَرَفَ اللَّهَ وَ عَرَفَ إِمَامَهُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ وَ مَنْ لَا یَعْرِفِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا یَعْرِفِ الْإِمَامَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ فَإِنَّمَا یَعْرِفُ وَ یَعْبُدُ غَیْرَ اللَّهِ هَکَذَا وَ اللَّهِ ضَلَالًا (اصول کافی جلد1 صفحه181)

2) عَنْ أَبِی حَمْزَةَ قَالَ قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّمَا یَعْبُدُ اللَّهَ مَنْ یَعْرِفُ اللَّهَ فَأَمَّا مَنْ لَا یَعْرِفُ اللَّهَ فَإِنَّمَا یَعْبُدُهُ هَکَذَا ضَلَالًا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَمَا مَعْرِفَةُ اللَّهِ قَالَ تَصْدِیقُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَصْدِیقُ رَسُولِهِ ص وَ مُوَالَاةُ عَلِیٍّ ع وَ الِائْتِمَامُ بِهِ وَ بِأَئِمَّةِ الْهُدَى ع وَ الْبَرَاءَةُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ عَدُوِّهِمْ هَکَذَا یُعْرَفُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلّ (اصول کافی جلد1 صفحه180)

3) أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى (اصول کافی جلد1 صفحه145)

4) عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ ع قَالَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فِی کِتَابِهِ وَ إِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى‏ قَالَ وَ اللَّهِ لَوْ أَنَّهُ تَابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحاً وَ لَمْ یَهْتَدِ إِلَى وَلَایَتِنَا وَ مَوَدَّتِنَا وَ یَعْرِفُ فَضْلَنَا مَا أَغْنَى عَنْهُ ذَلِکَ شَیْئاً (تفسیر فرات جلد258 و تفسیر برهان جلد3 صفحه40)