بسم رب المنتظر المهدی

سلام. جای همه خالی سه روزی اعتکاف بودم. اذان مغرب روز سوم که بشه ، مردم میتونند اعتکاف رو ترک کنند. سر افطار شب سوم جمعیت شاید نصف شده بود. همه انگار وسائلشون رو آماده کرده بودند و با شنیدن اذان، حتی افطار نکرده مسجد رو ترک کردند. یه عده‌ی دیگه نشستند و با خیال راحت افطارشون رو کردند و بعد از مسجد خارج شدند. گروه سومی هم بودند که بعد از افطار هم موندند و با مسئولین اعتکاف که حکم میزبان رو داشتند همکاری کردند تا کارها انجام بشه.

عید فطر از راه رسید. با خودم فکر کردم که از کدوم گروه هستم؟ آیا از چندروز قبل(فردای مراسم احیاء) وسائلم رو آماده کردم که به محض شنیدن تبریک عید، مهمونی رو ترک کنم؟ یا از برکات عید استفاده میکنم و بعد میرم؟ یا از گروه سوم که بعد از عید هم میمونم و سعی میکنم تا بیرونم نکردند یکجوری خودم رو مشغول کنم که مدت بیشتری با میزبان باشم؟ و چه میزبانی! حاشا به کرمش که او کسی را بیرون کند بلکه ما هستیم که از این خانه فراری هستیم.

بگذریم! مطابق شواهد روایی، هرکسی در این ماه کمی به خودش زحمت داده باشه مورد بخشش و غفران الهی قرار گرفته. حالا از این به بعد چه باید بکنیم؟ مایی که هنوز اینقدر بر نفس و شیطان مسلط نیستیم و باز هم دچار معاصی میشیم؟ امام صادق علیه السلام میفرمایند وقتی آیه‌ی وَ الَّذِینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغفِرُ الذّنوبَ اِلا الله "آنان که کار ناشایستی انجام دادند یا ظلمی به خود کردند، خدا را به یاد بیاورند و از گناهانشان استغفار کنند و کیست جز خدا که گناهان را بیامرزد؟"(سوره مبارکه آل عمران آیه 135) نازل شد، شیطان بر روی کوهی در اطراف مدینه که "ثور" نامیده میشد آمد و با بلندترین صدایش تمام شیاطین را فراخواند و گفت این آیه نازل شده است!! کدام یک از شما میتواند با این آیه مقابله کند؟ شیطانی بلند شد و گفت من! با این روش و این روش! شیطان گفت نه! این راهکار جواب نخواهد داد. شیطان دیگری بلند شد و راهکاری ارائه داد که باز شیطان آنرا رد کرد. سپس "وسواس الخناس" برخاست و گفت من برایش راهکاری دارم. شیطان سئوال کرد به چه روش؟ گفت: أَعِدُهُمْ وَ أُمَنِّیهِمْ حَتَّى یُوَاقِعُوا الْخَطِیئَةَ فَإِذَا وَاقَعُوا الْخَطِیئَةَ أَنْسَیْتُهُمُ الِاسْتِغْفَارَ به آنها وعده میدهم و خیالشان را راحت میکنم تا اشتباه و گناهی را انجام دهند. پس هنگامی که گناه انجام شد، استغفار را از یادشان میبرم. شیطان راهش را تایید کرد و گفت این روش درست است و  او را وکیل خنثی کردن این آیه ساخت تا روز قیامت (وسائل الشیعه جلد16 صفحه66)

پس باید هر روز و شب به خدا پناه ببریم مِن شَرِّ الوَسواسِ الْخَنّاس و با دعایی که امام سجاد علیه السلام بهمون یاد داده مثل مناجات الشاکین! و توجه به این موضوع که اگه گناهی ازمون سرزد سریع استغفار کنیم که فرمودند: خوشا به حال بنده‌ای که در زیر هر گناهش در نامه‌ی اعمالش یک استغفار وجود داشته باشد. یا علی اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

مناقب: رسول اکرم(ص): أَلَا وَ مَنْ أَحَبَّ عَلِیّاً أَثْبَتَ اللَّهُ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَجْرَى عَلَى لِسَانِهِ الصَّوَابَ وَ فَتَحَ اللَّهُ لَهُ أَبْوَابَ الرَّحْمَة همانا هرکس علی را دوست داشته باشد خداوند حکمت را در قلبش ثابت خواهد نمود و بر زبانش صواب را جاری خواهد ساخت و درهای رحمت برای گشوده خواهد شد.
پ.ن.1: یه ماه کنار سفره منتظرش نشستیم --- تو لحظه‌های افطار دلامونو شکستیم ---  یه ماه دعا و ناله، مجلسای مناجات --- گریه و روضه خونی، به عشق یک ملاقات!! شب هم که شب زیارتی اباعبدالله (ع)! نوای وبلاگ رو گوش کنید.
پ.ن.2: مطالب سالهای قبل : زندانی قلعه‌ی ولایت ، هیأت رویت ماه جمال مولا!
پ.ن.3: از امروز روزشماری تازه آغاز خواهم کرد برای شاید تولدی دوباره ، حضوری دوباره ، تازه کردن دیداری و فرونشاندن دلتنگیهای این جدایی! امروز متولد شدم و تو را میخوانم. این چه سِرّی است در آن حریم که تصمیم حرکتش نیز انسان را به حرکت درمیاورد؟ قَصَدتُ حَرَمَک

بسم رب المنتظر المهدی
بـیـا کـه بـا تـو نـبـیـنـم بـلای هـــجـران را                بـیـا کـه سر کنـم آقا شب زمستان را
چه خوب شد که تو هستی برای بدکاران                چه خوب شـد که امیدی گناهکاران را
تویی که دست به خیری منم که محتاجم               ز دسـت کـوچه نشـینم مگیر دامان را

سلام. اگه یکی رو دعوت کنیم خونمون که لایق دعوت شدن نباشه، خیلی بزرگواری به خرج دادیم نه؟ حالا اگه اصلا به روش هم نیاریم که تو جات اینجا نیستا، تو شایسته‌ی حضور در این جمع نیستیا، تو کجا و اینجا کجا... دیگه خیلی خیلی تحویلش گرفتیم نه؟ خب این فرق ماست با کریمان! تا حالا سفره خونه‌ی حضرتی حرم امام رضا علیه السلام رفتید؟ همه جوره آدم اونجا مهمون هستند... بنازم به بزم محبت که آنجا...! سر سفره‌ی حضرت رضا علیه السلام، درسته که میزبان خود حضرت هستند اما یکسری افراد عهده دار این مهمونی میشند. توی مهمونی خدا هم یک نفر عهده دار تمام امور هست! کسی که امروز تمام کائنات به فرمان او هستند. برگردیم به همون مهمونی... حالا ما یکنفر رو با اون مشخصات ، کریمانه!!! دعوت کردیم. فرض کنیم مهمون یکی از وسائل رو بدزده! یا مهمونی رو به هم بزنه. به عنوان میزبان چه حقی برای خودمون درنظر میگیریم؟ فرض کنید توی سفره‌خانه‌ی حضرت یک نفر بیاد و اونجا رو به هم بریزه، خُدّام چه برخوردی میکنند؟ اما من توی مهمونی خدا به میزبانی قطب عالم امکان روحی فداه بارها و بارها برخلاف میل صاحبخونه رفتار کردم و باز آخر شب بهم اجازه دادند که بگم: فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجَاهِل!

نشستم با خودم فکر کردم که رفتار من خلاف میل میزبان در این ماه با چه عکس العملی مواجه میشه؟ دیدم که باید تشکر کنم که وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی یَحْلُمُ عَنِّی حَتَّى کَأَنِّی لَا ذَنْبَ لِی، سپاس خدایی را که آنچنان نسبت به گناهان من صبر میکند که گویی اصلا گناهی انجام ندادم! یاد پست "کدام جمعه دعا مستجاب خواهد شد؟" افتادم! شرمنده سرم رو به زیر انداختم و گفتم: چه خوب شد که تو هستی برای بدکاران!! اومدم تصمیم بگیرم یک گناهم رو ترک کنم، دیدم بارها این تصمیم رو گرفتم. یاد حرف بزرگی افتادم که میفرمود ما از شیطان هم بدتریم که یکبار عهد کرد با خدا که: فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعینَ (سوره مبارکه ص آیه82) به عزتت سوگند مردمان را گمراه خواهم کرد و هنوز همچنان بر سرعهد خود با خداست ولی ما هر روز عهد میبندیم و باز... به اینجا که رسیدم  ناتوانی خودم رو باور کردم و شاید فقط درک این ناتوانی باشه که بتونه کمکی کنه! منی که حتی قدرت در ترک معصیت هم ندارم بدون توجه و عنایت او! پس خدایا خودت فَرِّقْ بَیْنِی وَ بَیْنَ ذَنْبِیَ الْمَانِعِ لِی مِنْ لُزُومِ طَاعَتِک تا بار دیگر بگویم به عزت و جلالت سوگند که تصمیم دارم عبد ذلیل و بنده‌ی خائف تو باشم. اللهم عجل لولیک الفرج و العافیة و النصر و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و شیعته و المستشهدین بین یدیه.

پ.ن.1:  أَنْتَ الْفَاعِلُ لِمَا تَشَاءُ تُعَذِّبُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ وَ تَرْحَمُ مَنْ تَشَاءُ بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاء! چه زیبا عجز و ناتوانی ما را به رخمان میکشانی! همه چیز در یَدِ قدرت توست.
پ.ن.2: همه روز گفتیم در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند ، حال که راهمان دادی تغییرمان ده بِمَا تَشَاءُ کَیْفَ تَشَاءُ!!
پ.ن.3: ربع مهمانی گذشت و... میهمان روی صاحبخانه نبیند زشت است!!
پ.ن.4: خواستم یک مناجات برای نوای وبلاگ درنظر بگیرم اما شاید بعضیها با این نوا کربلایی شدند! التماس دعا